W przypadku rynkowych nowości, najbardziej popularne systemy chłodzenia stanowią moduły referencyjne. Biorąc jednak pod uwagę obecny status testowanych dziś kart (trudno je zaliczyć do „rasowych” nowości), ilość wprowadzanych autorskich rozwiązań nie będzie raczej niczym zaskakującym.
Przyjrzyjmy się jednak temu co w tej materii proponuje sama nvidia.
Referencyjna konstrukcja GTS250 jako żywo przypomina kartę 8800GTS wyposażoną w 512MB pamięci GDDR3. Zarówno długość płyty PCB, jak i ogólny zarys systemu chłodzenia są tutaj bardzo zbliżone. Rozkład elementów, szczególnie po stronie zasilania oraz w okolicach złącz krawędziowych SLi jest już jednak nieco inny.
„Odświeżony” 55nm rdzeń oraz uproszczenie systemu zasilania (mniej warstw na PCB), spowodowały iż zrezygnowano z jednej dodatkowej wtyczki zasilania. Dzięki temu konstrukcja tego typu charakteryzuje się TDP na stosunkowo akceptowalnym poziomie 105W.
nvidia GeForce GTS 250 (model referencyjny)
Druga nowość wykorzystuje już istniejący, sprawdzony i wydajny „cooler” przeznaczony dla kart opartych o układy GT200. W tym przypadku mamy do czynienia z konstrukcją, której TDP wbrew logice (węższa szyna pamięci, niższe zegary, mniej jednostek ROP) jest wyższe o 15W od najwydajniejszego jedno- układowego rozwiązania nvidii (GTX285) i wynosi 219W. Zasilanie karty odbywa się za pośrednictwem szyny PCI-E w standardzie 2.0, oraz dwóch dodatkowych gniazd 6-pin PEG.
nvidia GeForce GTX 275 (model referencyjny)
Obydwie konstrukcje bazują na wydajnych i kompromisowo cichych kompaktowych modułach, których działanie polega na wyrzucaniu nagrzanego powietrza na zewnątrz obudowy („blower”) przy pomocy wbudowanej 70mm turbinki.
konstrukcje referencyjne – względna różnica długości: GTS250 (góra), GTX275 (dół)
Długość tych kart idzie niejako w parze z ich wydajnością. „Referent” bazujący na GT200b (GTX275) mierzy 26,7 cm, co daje tę samą wartość jak w przypadku 9800GTX+ (10,5 cala). GTS250 natomiast, posiada wymiary identyczne z GeForce 8800GTS-512 – 22,9cm (9 cali).
