Z drogi śledzie, czempion jedzie, czyli test flagowego telewizora 65GZ2000 marki Panasonic

Panasonic 65GZ2000 jest telewizorem 4K z płaskim wyświetlaczem o przekątnej 65 cali i rozdzielczości 3840 x 2160 pikseli.

W telewizorze zastosowano wyświetlacz OLED pochodzący od firmy LG Display. Subpiksele mają strukturę RGBW, co, w porównaniu do wyświetlaczy tradycyjnych (RGB), oznacza, że mamy tu także do czynienia z dodatkowym, białym subpikselem.

Sądząc po kształcie poszczególnych subpikseli, jest to wyświetlacz najnowszej generacji, tj. z roku 2019.

Specyfikacja techniczna telewizora Panasonic 65GZ2000:

Wybór trybu obrazu

65GZ2000 oferuje aż 11 trybów obrazu – wybór nie jest zatem tak oczywisty, jak np. w telewizorach Samsunga, które mają zazwyczaj tylko 4 tryby. Kryterium wstępnego wyboru była temperatura barwowa (w kelwinach) w ustawieniach fabrycznych, która powinna być jak najbliższa wartości 6505K. Oto wyniki pomiarów:

1. 11714 Dynamiczny
2. 9325 Normalny
3. 7969 Kinowy
4. 6465 THX Cinema
5. 6497 THX Bright Room
6. 6770 Prawdziwe kino
7. 9444 Ustawienia własne
8. 6490 Profesjonalnyl1
9. 6448 Profesjonalnyl2
10. 11647 Sport
11. 9433 Gra

Jak widać, tylko cztery tryby, tj. dwa THX i dwa profesjonalne, spełniają wymogi branżowego standardu. Nie oznacza to jednak, że są takie same. Oto różnice:

• THX Cinema: domyślny poziom luminancji: 30/100; colour remaster i ustawienia zaawansowane niedostępne
• Profesjonalnyl2: domyślny poziom luminancji 60/100; oba ww. dostępne

Ponieważ w trybach THX ustawienia zaawansowane były niedostępne, do pomiarów wybrałem tryb Profesjonalnyl.

Kolory

Podobnie jak w przypadku modelu 55GZ950, który testowałem wcześniej, pomiar kolorymetrem był formalnością i potwierdził tylko to, co widziały moje oczy: odwzorowanie kolorów w ustawieniach fabrycznych trybu „Profesjonalnyl1” było po prostu znakomite:

Co ciekawe, w ustawieniach fabrycznych mniejszy 55GZ950 był jednak nieco bardziej precyzyjny:

Pomiar trzech barw podstawowych i ich bezpośrednich pochodnych na różnych poziomach nasycenia wypadł dla 65GZ2000 bardzo dobrze, no może z wyjątkiem jasnoniebieskiego.

Także analiza diagramu chromatyczności wypadła bardzo dobrze: zmierzone próbki barw (szare punkty) znajdowały się w zasadzie tam, gdzie być powinny, czyli w białych kwadratach.

Są to oczywiście wyniki w ustawieniach fabrycznych, a nie po kalibracji, która pozwoliłaby zredukować ww. błędy jeszcze bardziej.

Bardzo dobrze było również w trybie HDR:

Choć w ogólnej ocenie 65GZ2000 wypada ciut gorzej od 55GZ2000, pod względem reprodukcji barw w ustawieniach fabrycznych i tak wystawiam Panasonikowi 65GZ2000 ocenę bardzo dobrą. Jeżeli ktoś ma jednak jeszcze jakieś wątpliwości, proszę niech porówna diagram bezpośrednio powyżej z diagramem dla LG 55E9.

Kolory pod kątem

Odwzorowanie barw pod kątem nie odbiegało od konkurencyjnych rywali.

Jeżeli usiądziemy na wprost prawej krawędzi telewizora tak, aby krawędź ekranu pokrywała się z osią symetrii naszej twarzy i wyświetlimy białą planszę, biel przy prawej krawędzi (najbliżej nas) będzie ciepła, a przy lewej zimniejsza i bardziej niebieskawa. To typowe zjawisko w OLED-ach A.D. 2019.

Największą degradację widać na kolorze żółtym. Przy tym samym ustawieniu widza jak wyżej, żółty kolor przy lewej krawędzi mocno wpada w zieleń. Nie jest to wina Panasonica, tylko matrycy od LG Display. Inne OLED-y też tak mają.

Szeroka paleta barw

Panasonic 65GZ2000 jest w stanie odwzorować szeroką paletę barw. Według programu CalMAN pokrycie przestrzeni UHDA-P3 wyniosło 96% (CIE1931xy) lub 99% (CIE1976uv).

Przypominam, że metoda oparta na CIE1931xy daje niższe wyniki niż oparta na CIE1976uv. Producenci telewizorów z reguły podają pokrycie wg drugiej metody, bowiem daje ona większą procentową wartość pokrycia. Pomimo tego, zdaniem wielu specjalistów, metoda oparta na CIE1931xy jest bardziej miarodajna.

Czerń i kontrast

Zgodnie z oczekiwaniami, czerń i kontrast były najwyższej próby – to w końcu OLED. W trakcie testów przyczerniowych gradientów testowy egzemplarz 65GZ2000 miał lekki „vertical banding”, czyli słabo widoczne pionowe pasy na sygnale 1IRE, czyli bardzo bliskim czerni.

Uwaga! Zdjęcie poniżej jest bardzo ciemne – aby dostrzec szczegóły, zalecam oglądanie przy maksymalnej jasności wyświetlacza.

Pasów tych nie było widać podczas oglądania filmów. Nie było też widać żadnego…

„Kleksowania”

…bowiem inżynierowie Panasonica niemalże do perfekcji opanowali sztukę wysterowania panelu OLED, czym przewyższają zarówno japońskich, jak i koreańskich rywali. Pisałem o tym nieco szerzej w recenzji modelu 55GZ950, więc aby się nie powtarzać, po szczegóły odsyłam tamże.

Jak wygląda dokuczliwe „kleksowanie” (OLED Flashing) możecie też zobaczyć w moim teście LG 55C9.

Szczegóły w cieniach

Na materiałach SDR (zwłaszcza starszych filmach Blu-ray i DVD) 65GZ2000, podobnie jak inne OLED-y, gubi nieco szczegóły w cieniach. Na materiałach 4K HDR nie zaobserwowałem tego zjawiska.

Tryb HDR

Na początku krótka uwaga. Poza naprawdę wyjątkowymi sytuacjami, jak oglądanie w bardzo jasnym pomieszczeniu w słoneczny, letni dzień, nie polecam korzystania z „rozjaśniacza HDR” (HDR Brightness Enhancer, HDR BE)…

…bowiem, z technicznego punktu widzenia, jego działanie zaburza oryginalny obraz manipulując krzywą jasności (na wykresie poniżej, HDR BE jest w ustawieniu 15 z 15, czyli maksymalnym).

HDR BE to coś w rodzaju trybu „Samsung QLED Imitation Mode”. Rzecz w tym, że w Panasonikach jest on fakultatywny i wyłączalny, a w QLED-ach Samsunga już niestety nie. Ale wróćmy do oceny jasności maksymalnej.

Telewizorom OLED nie jest łatwo osiągnąć bardzo wysoką jasność maksymalną w trybie HDR tak, jak choćby zaawansowanym elcedekom. Tym drugim wystarczy w zasadzie tylko wymienić moduł podświetlenia na wydajniejszy oraz zapewnić więcej otworów chłodzących w obudowie. Z kolei w OLED-ach trzeba zaprojektować panel OLED w zasadzie od nowa.

Panasonic postanowił pójść własną drogą. Choć, podobnie jak Philips czy Sony, kupuje panele OLED od LG Display, Panasonic instaluje własne chłodzenie (podobno w postaci grubego radiatora - metalowej płyty odprowadzającej ciepło) oraz własne układy zasilające. W założeniach ma to pomóc osiągnąć wyższą jasność bez szkody dla trwałości panelu. I rzeczywiście,

Panasonic 65GZ2000 jest sporo jaśniejszy od 55GZ950.

Podczas gdy (w trakcie pomiaru trwającego 180s) w tańszym modelu wartość początkowa luminancji to 705 cd/m^2, a końcowa – ok. 790 cd/m^2, flagowy Panasonic 65GZ2000 zaczyna z wyższego poziomu niż ten, na którym 55GZ950 … kończy.

Pomiar nr 1 (koniec po 180s):

• początek: 847 cd/m^2 (55GZ950: 705 cd/m^2)
• koniec: 917 (!) cd/m^2 (55GZ950: 790 cd/m^2)

Jak widać, różnica na korzyść 65GZ2000 wynosi od 127 do 142 cd/m^2.

Pomiar nr 2 (wykonany kilkanaście sekund po pomiarze nr 1):

• początek: 829 cd/m^2
• koniec: 897 cd/m^2

Jak widać, w mocno rozgrzanym (po poprzednim pomiarze) telewizorze jasność nieco spada, choć nadal jest wybitna jak na panel OLED.

Z ciekawości wykonałem jeszcze trzeci pomiar, tym razem nie na 10-procentowej, lecz 5-procentowej białej planszy. Oto wyniki i wykres:

Pomiar nr 3 (plansza 5%, wykonany kilkanaście sekund po pomiarze nr 2):

• początek: 876 cd/m^2
• koniec: 894 cd/m^2

Nie da się ukryć, że stabilność jasności w trybie HDR jest bardzo dobra. Potwierdzeniem pomiarów były subiektywne wrażenia z oglądania filmu „Zjawa” (Revenant, Scott, 2015). W roku 2019 film ten oglądałem kilkukrotnie na wielu OLED-ach, QLED-ach i elcedekach, lecz nigdy nie wyglądał on tak znakomicie, jak na Panasoniku 65GZ2000. Ach, można by dużo mówić jak wspaniale na flagowym Panasoniku wyglądają promienie słońca przebijające przez gałęzie drzew (04:36 i dalej), walka z Indianami (10:04), rozmowa ojca z synem (19:57), targowanie się Indian z Francuzami przy ognisku (33:13), zamglone góry oświetlone słońcem (56:30), marsz przez las z pochodniami (1:58:42), czy wreszcie scena jedzenia surowego bizoniego mięsa (1:25:50). Po prostu wspaniała uczta. Dla oczu oczywiście. Trzeba to samemu zobaczyć, aby uwierzyć, ilu wspaniałych wrażeń zmysłowych może dać, na tak wybitnym telewizorze, jakim jest Panasonic 65GZ2000, tak wybitny film (zrobiony w procesie digital intermediate 4K). Przyznam, że będę zazdrościł wszystkim tym, którzy mogą sobie na Panasonica 65GZ2000 pozwolić. A jeżeli ktoś nadal szuka następcy dla „kultowego” króla HDR-u, tj. Sony 65ZD9, to nie musi już szukać dalej, bo moim zdaniem jest nim w tym roku właśnie Panasonic 65GZ2000.

Gradacja odcieni w trybie HDR

Odwzorowanie gradientów na materiałach HDR było bardzo dobre. Na planszach testowych HDR 1000, 2000 oraz 4000 cd/m^2, 65GZ2000 pokazywał wszystkie gradienty.

W przeciwieństwie do OLED-ów LG i Sony, Panasonic 65GZ2000 nie posiada opcji „płynna/łagodna gradacja” (przynajmniej ja nie znalazłem jej w menu testowanego modelu).

Ruch

Już tradycyjnie dla telewizorów tej marki, za odwzorowanie ruchu w 65GZ2000 odpowiada opcja o nazwie Intelligent Frame Creation (IFC).

Oto wyniki pomiarów ostrości i płynności ruchu:

Ostrość obrazów ruchomych mierzona jest w TVL, czyli pionowych liniach, w zakresie od 150 (najniższa) do 1080 linii (najwyższa).

Opcja „wstawiania czarnej ramki” (w ustawieniach trybu użytkownika) nieznacznie zmniejsza jasność obrazu, wprowadza migotanie, ale nie poprawia zauważalnie ostrości ruchu.

Tak jak w modelu 55GZ950, w trybie użytkownika przydałoby się dodatkowe ustawienie „płynności filmu”, tj. pośrednie pomiędzy 3, a 4. Moim zdaniem na materiałach 24p, wartość 3 to zbyt mało, natomiast 4 - już trochę zbyt dużo.

W sumie, odwzorowanie ruchu przez 65GZ2000 oceniam jako co najmniej dobre.

Opóźnienie sygnału (input lag)

W trybie "Gra", na sygnale 1080/60p opóźnienie sygnału wyniosło 21,6 ms:

To bardzo dobry wynik (identyczny jak w 55GZ950), choć gorszy od koreańskiej konkurencji.

Funkcje multimedialne telewizora Panasonic 65GZ2000

Podobnie jak u koreańskich rywali, możliwości multimedialne 65GZ2000, rozumiane jako obsługa plików z USB, nie zmieniły się w stosunku do modeli z lat ubiegłych. Oto, jakie formaty telewizor odtworzył z pamięci podłączonej do gniazda USB:

avi (fmp4)
flv (flv1)
mkv (h264)
mov (h264)
mp4 (h264)
mp4 (h265)
mts (przepl., h264)
mts (progr., h264)
tp (mpeg1/2)
wmv (wmv2)
4K > 2160 (h264)

Podczas odtwarzania z dysku sieciowego (NAS-a), 65GZ2000 nie odtwarzał plików 4K o rozdzielczości pionowej powyżej 2160 linii oraz plików TP (tych ostatnich nie widział), które to pliki dało się odtwarzać z USB.

Istotną zaletą Panasonika 65GZ2000 jest możliwość sortowania plików z USB wg nazwy i daty i to w obu kierunkach, co daje łącznie 4 opcje sortowania. Możliwości tej nie mają ani OLED-y LG czy Sony, ani QLED-y Samsunga.

Sytuacja wygląda nieco inaczej gdy te same pliki spróbujemy odtworzyć z dysku sieciowego (NAS-a). I nie chodzi tu o to, że plików z NAS-a nie można sortować, lecz problem w tym, że 65GZ2000 nie odtwarza z NAS-a (poprzez DLNA) wielu tych samych plików, które poprawnie i bez problemu odtwarza z USB. Tego rodzaju pliki z NAS-a oznaczone są wykrzyknikiem, a próba ich odtworzenia wywołuje komunikat „plik nieobsługiwany”. Co ciekawe, jeżeli taki nieobsługiwany plik skopiujemy z dysku sieciowego na USB, telewizor odtworzy go bez żadnych problemów.

Jakość brzmienia - czy warto dla niej kupić telewizor Panasonic 65GZ2000?

Na wstępie pytanie: ile głośników może mieć Panasonic 65GZ2000? Dwa? Cztery? A może więcej?

Wiem, że odpowiedź nie jest łatwa, więc policzmy razem.

W przedniej listwie umieszczonej pod ekranem mamy aż 9 przetworników rozmieszczonych w trzech sekcjach: lewej, centralnej i prawej.

W każdej sekcji znajduje się zespół trzech przetworników, który mieści:

• dwa owalne średniotonowce
• jeden okrągły przetwornik wysokotonowy

Z tyłu obudowy są dwie sekcje basowe, oddzielne dla każdego kanału. W każdej z nich mamy aż po 3 przetworniki, tj.:

• dwa okrągłe przetworniki niskotonowe
• umieszczoną pomiędzy nimi membranę mierną

To jeszcze nie koniec. Ponieważ 65GZ2000 obsługuje Dolby Atmosa, z tyłu, na górze obudowy…

…umieszczono 2 przetworniki wysokościowe z owalnymi membranami:

No dobrze, mamy 17 przetworników, tylko jak to wszystko gra? Zanim odpowiem na to pytanie, muszę Was poinformować, że podczas testu Panasonic 65GZ2000 działał pod kontrolą oprogramowania systemowego w wersji 3.202. Wersja ta usunęła kilka problemów brzmieniowych telewizora, jak trzaski i niewłaściwa regulacja poziomu głośności.

Ocenę jakości dźwięku Panasonica 65GZ2000 zacznę od prostej prawdy: brzmienie flagowego modelu jest zdecydowanie lepsze od tego z 55GZ950. Panasonic się naprawdę postarał, aby flagowy OLED brzmiał lepiej od OLED-a klasy podstawowej i rzeczywiście tak jest.

Pierwszą zaletą jest już samo promieniowanie dźwięku do przodu, a nie w dół, jak w większości telewizorów. Drugą – wyższa jakość poszczególnych rejestrów.

• bas – oczywiście jest. Choć nie schodzi głęboko, ani nie kopie bardzo mocno – jest. Na utworach z elektronicznym basem, 65GZ2000 spisuje się nawet całkiem nieźle. Niskie tony są trochę podrasowane: mają cyfrowe podbicie, które, nota bene, jest aktywne już w ustawieniach fabrycznych.

• środek i wokale – nieco wycofane i zamglone w stosunku do najlepszych soundbarów. Tu 65GZ2000 oferuje nieco „zmatowione” brzmienie. Nie jest to dokuczliwe jeśli słuchamy telewizora bez możliwości porównania z czymś lepszym, ale jeśli włączymy dobrego soundbara (Bose 700), różnica jest oczywista (na niekorzyść 65GZ2000).
• góra pasma – dość szczegółowa (jak na telewizor), choć o raczej przeciętnej rozdzielczości; na szczęście nie syczy i nie pluje sybilantami w twarz widza.

Jeśli dźwięk 65GZ2000 porównamy z dobrym soundbarem, jak np. Bose 700 (akurat miałem go w teście), okaże się, że na telewizorze tracimy jednak sporo basu, zwłaszcza jeśli chodzi o jego rozciągnięcie i atak. Choć zdaję sobie sprawę, że reprodukcja basu i troska o redukcję drgań obudowy telewizora nie idą w parze, OLED-owi rywale od LG czy Sony są, moim zdaniem, jednak trochę lepsi.

Główną zaletą Panasonica 65GZ9000 są, przynajmniej dla mnie, głośniki wysokościowe. Choć dwie owalne membrany nie są duże, działają zaskakująco dobrze, tym bardziej że telewizor rozpoznaje materiały zakodowane w Dolby Atmos.

Testy na tego typu materiałach wypadły całkiem dobrze. Wymiar pionowy sceny dźwiękowej rzeczywiście jest powiększony i tu Panasonic 65GZ2000 ma przewagę nad wieloma, nawet drogimi soundbarami (jak Bose 700), które nie mają głośników wysokościowych. Podam przykład: testowy śmigłowiec z płyty demo Dolby Atmos naprawdę zdawał się latać: może nie po całym pokoju (co to, to nie), ale wokół telewizora niemalże tak. Podobnie było z głosem stewardessy z filmu „Sully” (Eastwood, 2016), który wydobywał się gdzieś spod mojego sufitu. Fajne! Ponadto, telewizor potrafił „rozrzucać” dźwięk na boki, tj. poza obrys ekranu i to na jakieś 0,5-1,0m od jego krawędzi. Przyznam, że byłem tym przyjemnie zaskoczony – to niemałe osiągnięcie w moim pokoju o silnie wytłumionych ścianach bocznych. Podejrzewam, że w pomieszczeniu o niezabudowanym ścianach bocznych efekt ten byłby jeszcze lepszy.

Z drugiej strony, włączenie specjalistycznego soundbara jak Bose 700 pokazało, że można uzyskać jeszcze lepsze efekty. Choć Bose 700 nie obsługuje Atmosa, ma specjalne przetworniki „efektowe” (phase guide), które na tym samym materiale „rozrzucały” efekty niemal dwa razy dalej na boki niż Panasonic. Pomimo tego, pozbawiony przetworników wysokościowych Bose nie był w stanie dorównać Panasonikowi i pod tym jedynym względem soundbar za ponad 3000 zł (skądinąd bardzo udany) musiał uznać wyższość … telewizora.

Chciałbym zwrócić uwagę, że Panasonic 65GZ2000 pozwala uzyskać przestrzenne brzmienie nie tylko na materiałach Dolby Atmos. Wprost przeciwnie – dzięki zaawansowanej obróbce DSP i całej „baterii” przetworników potrafi uprzestrzennić nawet zwykłe stereofoniczne brzmienia. Do tego celu 65GZ2000 wykorzystuje „tworzenie pola dźwięku”.

Mamy tu kilka opcji, ale opiszę dwie wybrane. W opcji „standardowej” telewizor wykorzystuje wszystkie przetworniki aplikując cyfrową obróbkę dźwięku do materiału źródłowego. Z kolei w opcji „bezpośredniej” telewizor stara się zachować oryginalny dźwięk, choć wykorzystanie przetworników zależy od rodzaju rozpoznanego sygnału. Na muzyce stereo grają tylko skrajne sekcje lewa i prawa plus tylne niskotonowce.

Telewizor ma oczywiście kilka fabrycznie zdefiniowanych trybów dźwięku.

Najciekawszą, moim zdaniem, opcją jest tryb „stadion”, który aktywuje tworzenie pola dźwiękowego o tej samej nazwie.

Opcja ta działa doprawdy znakomicie. Do tej pory pamiętam (jakby to było wczoraj), jak w trakcie oglądania meczu FC Schalke - Borussia Dortmund na kanale Eleven Sport włączyłem tryb stadionowy i od razu poczułem się niemalże jak na prawdziwym meczu: cała ta aura stadionowa, gwizdy, bębny, śpiewy kibiców, jęki zawodu po zmarnowanej akcji – wszystko to było niezwykle realistycznie. Razem z synem, zapalonym piłkarzem, zgodziliśmy się, że mecz „brzmiał” naprawdę znakomicie, a oglądanie (a w zasadzie słuchanie) z wyłączoną opcją „stadion” zupełnie nie miało sensu – to tak jakby jeździć ferrari tylko na jedynce. Niełatwo mnie zaskoczyć, ale pod tym względem Panasonic 65GZ2000 zrobił na mnie naprawdę spore wrażenie – tak wiele zyskujemy dzięki głośnikom wysokościowym oraz udanemu DSP.

W sumie, pod względem brzmieniowym, Panasonic się naprawdę postarał. Choć do słuchania muzyki 65GZ2000 nie zastąpi wysokiej klasy soundbara, muszę przyznać, że oferuje on jedne z najbardziej intrygujących możliwości brzmieniowych, jakie spotkałem w telewizorach i to nie tylko tej marki. A dla kibiców, zwłaszcza piłki nożnej, Panasonic 65GZ2000 to po prostu spełnienie marzeń!

Czyżby Panasonic 65GZ2000 był idealnym telewizorem na zbliżający się Euro 2020? Moim zdaniem, jak najbardziej.

Ocena końcowa

Panasonic 65GZ2000 jest telewizorem, który ma zdumiewającą właściwość: cokolwiek na nim nie „puścić”, np. płyty DVD, Blu-ray, Netfliksa, wideo z USB, YouTube’a, cyfrową telewizję naziemną itp., będzie to wyglądać dobrze, bardzo dobrze lub po prostu znakomicie. Także jego możliwości brzmieniowe są zdecydowanie ponadprzeciętne, zwłaszcza jeśli zależy nam na uprzestrzennionym dźwięku.

100% 5/5

Powiem zatem krótko: moim zdaniem Panasonic 65GZ2000 jest wspaniałym telewizorem 4K HDR, najlepszym OLED-em na rynku, a dla mnie osobiście „Telewizorem Roku 2019/2020”.

W teście wykorzystano program CalMAN firmy Portrait Displays.

Warto zobaczyć również:

• Zwijany telewizor - Sharp też taki ma. W czym jest lepszy od modelu LG?
• Tego inni nie mają - matryca IPS z wielostrefowym podświetleniem w LG NanoCell 55SM9800
• Najważniejsze cechy Smart TV w telewizorach LG