Jeśli nie chcemy tracić czasu na walkę z nieznaną materią, proces uruchomienia zaczniemy od zupełnie innej strony. Zamiast na początku montować zestaw, uruchamiać urządzenie i kreatory instalacji, zrobiliśmy dokładnie odwrotnie. Na początku warto wykorzystać płytę CD dołączoną do zestawu i uruchomić kreator instalacji "ShareCenter". Dlaczego? Kreator (również w języku polskim) prowadzi przez cały proces instalacji sprzętowej (montaż uchwytów, montaż dysków, wkładanie dysków, podłączanie do sieci LAN).
Po uruchomieniu serwera pora na wyszukanie go w sieci LAN. Służy do tego kolejny krok kreatora. Wybór określonego serwera NAS jest sygnalizowany miganiem diody zasilania. Jest to pomocne rozwiązanie, gdy w sieci mamy już urządzenie DNS-320L.
Po pomyślnym połączeniu przystąpimy do właściwego procesu konfiguracji. Tu warto wyraźnie podkreślić, że kreator DNS-320L jest jednym z najbardziej przejrzystych i najbardziej intuicyjnych przewodników instalacji, jakie przyszło mi obsługiwać. Każdy z kolejnych ekranów zawiera nie tylko poszczególne etapy, ale także dodatkowy, krótki, ale zrozumiały opis mówiący o tym, z czym będziemy mieć do czynienia. Zaczynamy zatem od wprowadzenia hasła administracyjnego, zabezpieczającego dostęp do serwera. W następnym kroku ustalamy adresację IP, nazwę urządzenia i przynależność do grupy roboczej. Możemy także włączyć obsługę konta DDNS, zapewniającą dostęp do serwera z internetu poprzez podanie przyjaznej nazwy, zamiast zmiennego adresu IP.
Ostatnim etapem wprowadzania ustawień jest uruchomienie obsługi wiadomości e-mail. Jest to funkcja przydatna przy wysyłaniu wszelkiego rodzaju powiadomień przez serwer NAS.
Pora przejść do najważniejszego momentu ustawiania serwera ShareCloud - utworzenie powierzchni dyskowej. Wykorzystując dwa dyski twarde mamy kilka możliwości rozwiązania zarządzaniem powierzchnią dyskową, tworząc w ten sposób konfiguracje z formatem plików EXT4:
• standard - wykorzystamy w przypadku montażu tylko jednego dysku lub dwóch dysków, gdy chcemy mieć dwa osobne wolumeny. Powierzchnia każdego z dysków twardych może zostać przeznaczona na zasoby udostępnione
• JBOD - tworzy jednolitą powierzchnię z co najmniej dwóch dysków twardych. Takie rozwiązanie wykorzystuje maksymalnie powierzchnię dysków
• RAID 0 - rozwiązanie podobne do JBOD. Różnica polega na zapisie danych w postaci bloków danych. Dodatkowo pojemność dysków jest łączona. RAID 0 to iloczyn liczby dysków o powierzchni najmniejszego dysku użytego do tworzenia macierzy
• RAID 1 - to najbezpieczniejsze, ale jednocześnie kosztowniejsze rozwiązanie. RAID 1 replikuje dane z jednego z dysków na drugi, tworząc jego wierną kopię. W przypadku uszkodzenia jednego z dysków dane są bezpieczne na drugim z dysków macierzy RAID 1.
Wybór konfiguracji dyskowej zależy od użytkownika i sposobu przechowywania danych na serwerze NAS.
W przypadku wyboru macierzy RAID 1 trzeba zadać sobie pytanie o jeszcze jedno ustawienie - funkcję odbudowywania macierzy, czyli Auto-Rebuild. Ustawienie "Zezwalaj na Auto-Rebuild" pozwoli na automatyczne odzyskanie i odbudowanie zdegradowanej macierzy po włożeniu nowego, sprawnego dysku twardego. Po zablokowaniu tej funkcji będziemy musieli ręcznie aktywować odbudowanie macierzy w panelu WWW.
W kolejnym kroku możemy ustawić automatyczne mapowanie zasobu sieciowego jako dysk. Wystarczy wybrać tylko wolną literę dysku.
Ostatnim etapem jest sformatowanie stworzonej struktury dyskowej. Proces, w zależności od pojemności dysków, może zająć od kilku do kilkunastu minut. Formatowanie dysku zostanie potwierdzone komunikatem i zostanie wyświetlone podsumowanie.
Na koniec warto podkreślić, że kreator instalacji i konfiguracji D-Link DNS-320L dostępny jest również na platformę Mac OS.
Na tym praca z kreatorem się kończy. Pora na podsumowanie działań: mamy ustawiony i zabezpieczony dostęp do serwera NAS, serwer jest widoczny w sieci (ustawienia sieciowe) jak również mamy skonfigurowany system dyskowy. W takiej postaci jesteśmy już w stanie używać serwera NAS, kopiując na niego pliki.
