Proces konfiguracji routera jest dość prosty. Wystarczy naładować baterię i umieścić w slocie kartę SIM dowolnego operatora. Następnie włączyć router. Po uruchomieniu należy na dowolnym urządzeniu klienckim (tablet, laptop, smartfon) połączyć się z zabezpieczoną siecią WiFi o SSID TP-LINK_M5360_XXXXXX (ostatnie 6 znaków to część adresu MAC i ta część jest zmienna) i podać hasło (ostatnie 8 znaków IMEI). Parametry te można odczytać na tylnej ścianie routera. Domyślnie M5360 posiada uruchomiony serwer DHCP z klasą adresową 192.168.0.0 i maską 255.255.255.0. Z kolei adres routera to 192.168.0.1 i to jego należy wpisać w przeglądarce internetowej. Pierwszy ekran pozwala na wybranie typu interfejsu konfiguracyjnego – możemy posługiwać się klasycznym panelem WWW dla komputerów lub też dostosowanym do urządzeń mobilnych. Wygląd oraz sama zasada działania jest identyczna jak w przypadku poprzednich modeli mobilnych routerów TP-Link.
Pierwsze chwile pracy z routerem to przede wszystkim prosty kreator pozwalający na wstępną konfigurację routera. W kilku krokach definiujemy profil łączności 3G (w przypadku testowanych operatorów Play, Aero2, Plus, Orange i T-Mobile router sam ustawił prawidłowy profil APN i dane uwierzytelniające), a także ustawiamy sieć bezprzewodową.
Po zakończeniu pracy kreatora zostaniemy przeniesieni do właściwej części interfejsu routera. Główna karta to cześć informacyjna zawierająca dane dotyczące połączenia internetowego, statystyk transferu danych, a także stanu sieci bezprzewodowej oraz liczby podłączonych klientów WiFi.
Na górnej belce z ustawieniami prócz zakładki Status znajdziemy także ikonę kreatora instalacji routera, panel do zarządzania wiadomościami SMS oraz zakładkę Advanced, w której znalazły się najważniejsze elementy pozwalające na dokonfigurowanie urządzenia.
Podobnie jak konstrukcja routera tak i zakładka Advanced przestawia się dość prosto – mamy tu zaledwie 4 aplety odpowiedzialne za wszystkie elementy konfiguracyjne. Sekcja Dial-up to narzędzia związane z obsługą połączenia komórkowego 3G. Router umożliwia definiowanie wielu profili ustawień APN i danych uwierzytelniających. Użytkownik może także decydować o trybie połączenia internetowego – możemy łączyć się ręcznie lub też połączenie może nastąpić automatycznie zaraz po włączeniu urządzenia. Z uwagi na możliwość ponoszenia dodatkowych kosztów TP-Link posiada także funkcję deaktywacji połączenia internetowego, kiedy modem pracuje w roamingu. Możemy także decydować, do jakiego typu sieci 2G (GSM) lub 3G może następować połączenie. Jeśli użytkownik posiada kartę SIM z kodem PIN to producent routera przygotował nie tylko funkcję obsługi tego typu kart, ale także możliwość automatycznego odblokowania karty po uruchomieniu M5360. W przypadku kart z kodem PIN na ekranie routera zostanie wyświetlony komunikat PIN REQUIRED. Należy wejść do sekcji Advanced – Dial-up – PIN Management i wpisać prawidłowy kod.
Łączność bezprzewodowa WiFi i konfiguracja ustawień znajduje się w zakładce Wireless. Tu podobnie jak w reszcie interfejsu mamy bardzo proste i ograniczone parametry konfiguracji tylko do podstawowych danych. W sekcji Basic Settings możemy ustawić standardowe parametry sieci bezprzewodowej: SSID, kraj pracy, kanał, włączyć lub wyłączyć rozgłaszanie nazwy SSID sieci. W ostatnich 3 pozycjach definiujemy typ obsługiwanych urządzeń oraz zabezpieczenia. Urządzenie pozwala na zdjęcie zabezpieczeń lub ustawienie szyfrowania WPA lub WPA2-PSK. Ciekawą funkcją znajdującą się w sekcji Basic Settings pozwalającą na optymalizację zużycia energii jest ustawienie WiFi Auto-disable Time. W przypadku gdy do routera nie jest podłączony żaden klient urządzenie wyłączy nadajnik WiFi. Aby wznowić działanie modułu bezprzewodowego wystarczy nacisnąć przycisk Power. Prócz ustawień sieci bezprzewodowej w aplecie Wireless możemy zastosować filtrowanie adresów MAC decydując, które urządzenia mogą zostać podłączone do routera. System informacyjny dot. podłączonych urządzeń znalazł się w zakładce Wireless Status. To, czego zabrakło w routerze TP-Link (zarówno prezentowanym modelu, jak i jego wcześniejszych wersjach) a jest obecne np. w konkurencyjnych modelach Huawei to mechanizm WPS (Wi-Fi Protected Setup). To funkcja umożliwiająca bezkonfiguracyjne połączenie się klientów do sieci bezprzewodowej. Szkoda, że producent nie przewidział tego drobnego, aczkolwiek ułatwiającego zestawienie połączenia drobiazgu.
Równie prosto co sieć WiFi prezentują się ustawienia związane z zarządzaniem adresacją IP. Sekcja DHCP Server pozwala na określenie adresu LAN routera, maski podsieci, a także adresów serwerów DNS. Funkcje serwera DHCP to przede wszystkim określenie zakresu adresów IP podłączonych klientów. Nie znajdziemy tu bardziej zaawansowanych ustawień, jak np. rezerwacji DHCP. Warto przy tym pamiętać, że router obsługuje maksymalnie do 10 podłączonych urządzeń. Na koniec możemy ustawić czas dzierżawy adresów IP, a także włączyć lub wyłączyć serwer DHCP. Podobnie jak w przypadku sieci bezprzewodowej tak i w sekcji DHCP możemy podejrzeć podłączonych klientów, ich adresu IP i adresy MAC, a także pozostały czas dzierżawy.
Na zakończenie pozostała sekcja administracyjna – System Tools. To miejsce, w którym producent zgromadził narzędzia pozwalające np. na zresetowanie urządzenia do ustawień fabrycznych czy też zmianę domyślnego hasła administratora i domyślnej nazwy użytkownika. W panelu możemy także zrestartować urządzenie lub przejrzeć informacje o systemie. W przypadku nieprawidłowości w łączności sieciowej lub działaniu urządzenia można przejrzeć logi systemowe w zakładce – System Log.
Uważni Czytelnicy zwrócą z pewnością uwagę na brak możliwości przeprowadzenia aktualizacji oprogramowania rozruchowego urządzenia. Możliwość taka jest. Z uwagi na brak sieciowego interfejsu przewodowego wykonuje się ją przy użyciu kabla i portu USB. Dodatkowo w systemie operacyjnym Windows (bo tylko dla tego systemu przygotowany jest system aktualizacji) należy doinstalować odpowiedni sterownik dostępny w paczce z aktualizacją. Sam proces aktualizacji firmware jest bardzo prosty, wystarczy uruchomić kreator aktualizacji, wskazać plik z oprogramowaniem rozruchowym i poczekać na zakończenie procesu.
