Dwurdzeniowe procesory z serii Athlon 64 X2 to wydajne i dobre jednostki. Co prawda po premierze Core2 Duo sprawy dla AMD nieco się skomplikowały - a po ogłoszeniu przez Intela, że ich tranzystory wkr
Dwurdzeniowe procesory z serii Athlon 64 X2 to wydajne i dobre jednostki. Co prawda po premierze Core2 Duo sprawy dla AMD nieco się skomplikowały - a po ogłoszeniu przez Intela, że ich tranzystory wkrótce będą mieć już 45nm, skomplikują się jeszcze bardziej - to śmiało można powiedzieć, że kupując Athlona X2 4600+ otrzymamy wydajność nieco lepszą od Core2 Duo E6300.
Problem AMD polega na tym, że CPU konkurencji taktowany jest częstotliwością 1.86MHz, podczas gdy ich zawodnik musi walczyć częstotliwością aż 2.4 GHz. Kto śledzi to, co dzieje się w procesorach doskonale wie, że role się odwróciły. Kiedyś to Intel miał problemy z wysokimi zegarami. A skoro tak, to jest jeszcze jeden mały 'kruczek', który będzie głównym bohaterem tego testu.
Pamiętamy jak podczas premiery podstawki AM2 (maj 2006) firma AMD obiecywała nam nowe procesory pobierające mniej energii i wydzielające mniej ciepła. Nadal trzymamy AMD za słowo i chcielibyśmy niedługo zobaczyć model X2 3800+ z TPD = 35W, a więc zapewne z rdzeniem wykonanym w technologii 45nm. Przy rozsądnej cenie (poniżej 400 zł) byłby to z pewnością kapitalny CPU do wydajnych zestawów Home Theater. Mógłby być nawet chłodzony pasywnie.
technologie wykonania identyfikujemy np: programem CPU-Z
Tymczasem do naszych testów trafił procesor X2 5000+, wykonany w technologii 65nm, który pobiera już tylko 65W energii. 'Zwykłe' modele X2 (te nie ochrzczone przydomkiem EE), zjadają 89W.
O ile w maju zeszłego roku, przy żarłocznych i ociężałych Pentium D, 89 Watowe Athlony X2 były czymś normalnym, to z chwilą nadejścia 65 nanometrowych Core2 Duo, przejadana przez procesory AMD energia stała się lekko wysoka. Zdaje się, że to między innymi dlatego (aby ratować tę sytuację, do czasu przejścia na technologię 65nm), firma AMD wydała nowy rdzeń Windsor - seria z oznaczeniem EE - pobierający mniej energii. Najciekawsze jest to, że są one wykonane jest w technologii 90nm, czyli takiej samej jak starsze X2 z rdzeniem Manchester.
Skąd ta sztuczka? Modele EE oparte na Windsorach działają na niższym napięciu VCore: podczas gdy Manchestery używają 1.30V/1.35V. Jak widać dla chcącego nic trudnego - większość fajnych rzeczy wychodzi czasami pod presją konkurencji.
Poza różnicą w napięciu i poborze energii - no i rzecz jasna technologii wykonania - pomiędzy modelami X2 o tym samym oznaczeniu - dajmy na to X2 5000+ - nie znajdziecie żadnych innych różnic. Mają te same częstotliwości 2600 Mhz, tyle samo pamięci cache L1 (128KB x2) i L2 (512KB x2). Oznacza to więc, że wszystkie oferują praktycznie taką samą wydajność. Szybszą szynę HyperTransport np: 2x1600MHz i być może wydajniejszy kontroler pamięci (obsługujący DDR2 1066 MHz) zobaczymy dopiero wraz z nowymi podstawkami.
Athlon X2 5000+ | Athlon X2 'EE' 5000+ | Athlon X2 5000+ | |
rdzeń napięcie | Manchester 1.3V | Windsor 1.25V | Brisbane 1.325V |
technologia wykonania | 90 nm SOI | 90 nm SOI | 65 nm SOI |
Thermal Design Power | 89 W | 65 W | 65 W |
zintegrowany kontroler pamięci | DDR2 - dwukanałowy, 128-bit (do 12.8 GB/s) | ||
obsługa pamięci | DDR2 800 MHz | ||
szyna FSB | 200 MHz | ||
szyna HyperTransport | 16bit/16bit; 2x 1000 MHz 20.8 GB/sec [8GB/s HT + 12.8GB/s pamięć] | ||
pamięć cache (na każdy rdzeń) | L1 64K + 64K (x2) L2 do MB | ||
oszczędzanie energii | Cool'n'Quiet (obniżenie napięcia do 1.0V i zegara do 1000 MHz) | ||
zabezpieczenia antywirusowe | EVP (Enhanced Virus Protection) | ||
dodatkowe instrukcje | MMX, 3Dnow!, SSE, SSE2, SSE3, x86-64 | ||
inne | AMD Virtualization technology |
Na stronie AMD znajdziecie bardzo przyjemnie narzędzie do porównywania wszystkich procesorów w ofercie AMD. Miejmy nadzieje, że w 100% odpowiada rzeczywistości. Co ciekawe, nie znajdziemy w tym zestawieniu modeli z serii EE. Też zastanawiamy się dlaczego.