Użytkownicy, którzy mieli styczność z serwerami Synology zapewne mają w pamięci procedurę pierwszego uruchomienia serwera. Dla przypomnienia - jest ona odmienna w stosunku do większości serwerów NAS innych producentów. W ich przypadku procedura ograniczała się do zalogowania do serwera przy użyciu domyślnego adresu IP podawanego najczęściej na obudowie urządzenia lub w dokumentacji. By uruchomić serwer Synology należało w pierwszej kolejności na dowolnym komputerze zainstalować aplikację Synology Assistant.
Jest to specjalny kreator pozwalający na odnalezienie w sieci serwerów NAS Synology a także wyszczególnienie tych, które nie posiadają zainstalowanego systemu operacyjnego. Sam system operacyjny jest dostępny w postaci pliku *.pat na płycie CD dołączonej do zestawu lub też można pobrać jego najnowszą wersję z internetu. Procedura instalacji jest dość prosta i w kilku krokach pozwala na skonfigurowanie podstawowych parametrów serwera oraz instalację systemu DiskStation Manager. Choć proces nie zajmuje zbyt wiele czasu to w przypadku pierwszej styczności z systemem sieciowej pamięci masowej od Synology użytkownik może być nieco zakłopotany i zdezorientowany. Dlatego też producent w drugiej połowie 2012 roku przebudował cały system „szybkiego startu”. W urządzeniach serii DS x-13 (m.in. w modelach DS213+, DS213, Ds213air) oraz modelach (m.in. modele dla dużych, małych i średnich firm), które posiadają wsparcie dla DiskStation Manager w wersji 4.1 producent przygotował udogodnienie. Zamiast instalować asystenta Synology wystarczy, że po uruchomieniu serwera włączymy przeglądarkę internetową i wpiszemy adres: find.synology.com. Dzięki temu bez potrzeby używania dodatkowych narzędzi możemy zainstalować, uruchomić i skonfigurować wstępnie serwer NAS. Kreator Web Assistant wyszuka w sieci dostępne serwery NAS i pozwoli połączyć się z urządzeniem, które wymaga konfiguracji.
W przypadku braku serwerów również zostanie wyświetlony stosowny komunikat wraz z poradą co do dalszych kroków postępowania.
Kolejne kroki kreatora są bardzo podobne do klasycznego Synology Assistant. Identyfikuje on model urządzenia, wskazuje adresację IP. A w następnym kroku pozwala na uruchomienie procedury instalacji DSM. W tym miejscu mamy do dyspozycji dwie drogi. Pierwsza z nich to instalacja pliku *.pat z dysku instalacyjnego CD. Metoda będzie wygodna w przypadku, gdy serwer NAS nie jest podłączony do sieci Internet. Drugim i szybszym krokiem będzie automatyczne pobranie przez serwer NAS pliku ze strony Synology. Jest to dużo wygodniejsze rozwiązanie ponieważ podczas instalacji będziemy mieli pewność, że uruchamiamy najnowszą wersję systemu DSM. Na koniec definiujemy hasło administratora oraz nazwę sieciową serwera. Możemy także zaznaczyć opcję tworzenia wolumenu SHR (Synology Hybrid Raid). Dzięki temu NAS skonfiguruje automatycznie dyski do pracy i utworzy wolumen.
Od tego momentu rozpocznie się procedura pobierania systemu z internetu i sam proces instalacji, który w zależności od szybkości połączenia internetowego może zająć około 10 minut. Zakończenie procesu instalowania systemu DSM sygnalizowane będzie przekierowaniem nas na właściwą stronę logowania do serwera.
Po zalogowaniu zostaniemy przeniesieni na pulpit DSM prezentujący główne funkcje systemowe. Jeśli podczas instalacji systemu DSM wybraliśmy opcję tworzenia wolumenu SHR to tuż po zalogowaniu do DSM zostanie wyświetlona informacja o weryfikacji dysków twardych. Proces może potrwać kilka godzin.
Synology DS213+ został wyposażony w system DiskStation Manager w wersji 4.1. Niebawem z pewnością ujrzymy nowszą wersję oznaczoną numerem 4.2. Jej wersję beta można testować na stronie synology pod adresem.
Interfejs DSM ze względu na wygląd i funkcjonowanie należy do najbardziej oryginalnych tego typu dystrybucji instalowanych na serwerach sieciowych pamięci masowych. Przypomina systemy operacyjne instalowane na komputerach. Mamy zatem ikony na pulpicie, jest także pasek zadań z zasobnikiem systemowym, w którym wyświetlane są komunikaty. Na pasku zadań znajdziemy główny przycisk menu, które zawiera w sobie wszystkie elementy konfiguracyjne i funkcjonalne serwera. Skróty do najczęściej wykorzystywanych usług można umieszczać na pulpicie. Zaś otwierane okna można dowolnie skalować, przesuwać i przełączać się między nimi.
