Konfiguracja ustawień graficznych w Metro 2033 jest ograniczona do minimum. Możemy wybrać jeden z czterech predefiniowanych pakietów ustawień: najwyższa, wysoka, normalna i niska. Nie mamy możliwości np. ustawienia jakości cieni, tekstur lub oświetlenia. Zawęża to w znaczącym stopniu możliwość konfiguracji ustawień do własnych potrzeb. Opcje, które użytkownik może zmienić to rozdzielczość ekranu, tryb DirectX, jakość filtrowania tekstur, wygładzania krawędzi, jasność ekranu oraz w przypadku korzystania z bibliotek DirectX 11 – włączenie/wyłączenie teselacji lub głębi pola (Depth Of Field – DOF). Przedstawię tutaj różnice wynikające z wykorzystania różnych ustawień.
Pogrubionym tekstem zaznaczyłem różnicę FPS (kl./s) między skrajnymi ustawieniami (np. minimum lub maksimum).
• Jakość: Najwyższa, Wysoka, Normalna, Niska – ogólna jakość wyświetlanej grafiki. Wybór parametru tej opcji zadecyduje m.in. o jakości renderowanych obiektów, cieni a także oświetlenia i dymu. Między ustawieniami najwyższymi a najniższymi dużą różnicę widać w rozdzielczości tekstur oraz w oświetleniu. FPS: ok. 20.
• DirectX: 11, 10, 9 – wybór biblioteki DirectX wykorzystywanej min. przy renderingu scen. Tutaj różnica w jakości obrazu jest bardzo mała, na pewno nieadekwatna do spadku wydajności między poszczególnymi trybami. FPS: ok. 60.
• Antyaliasing: AAA, MSAA – jakość wygładzania krawędzi. Różnica w jakości obrazu niewielka.
• Filtrowanie tekstur: AF4X, AF16X – jakość filtrowania tekstur. Opcja odpowiedzialna za to, jak ostre będą odlegle tekstury. Wyższy parametr oznacza, że dalsze tekstury będą ostrzejsze, tym samym będą zawierać większą liczbę detali. Zważywszy na fakt, że w Metro 2033 nie zwiedzamy rozległych terenów, różnica między parametrem 4X a 16X jest znikoma.
