Oprawa audiowizualna to mistrzostwo świata. Stacje wykonane są z niesamowitym pietyzmem. Również powierzchnia post nuklearnej Moskwy prezentuje się nad wyraz doskonale. Dużą uwagę należy zwrócić na jakość wykonania twarzy postaci. Nie trudno dostrzec na nich pojedyncze, nawet najmniejsze zmarszczki czy włosy.
Pierwsze karty w kwestii oprawy wizualnej gra oświetlenie i efekty cząsteczkowe. Dym tłoczący się w strumieniu światła wpadającego przez okno wygląda fenomenalnie. Animacje postaci wykonane są dobrze, choć autorzy mogliby się tutaj bardziej postarać. W szczególności chodzi o ruchy mutantów, które poruszają się nieco za sztywno. Być może takie było zamierzenie twórców, jednak mi niezbyt przypadło do gustu.
Oprawa audio to kolejny element, którym gra może się pochwalić. Zwiedzając podziemia czy eksplorując powierzchnię do uszu dotrą dźwięki, których nie sposób opisać. Wycie mutantów roznoszące się po całej sieci metro, szelest ogołoconych z liści gałęzi czy dźwięk zbliżającego się pociągu widmo - to wszystko sprawia, że grając w Metro 2033 w ciemnym pokoju, nieraz rozejrzymy się wokoło z przyśpieszonym tętnem.
