Gigabyte GTX260 'core 216' vs. Sapphire Toxic 4870 Vapor-X

Oprócz „ciepło” przyjętych Radeonów HD4850, dużą popularnością na rynku cieszą się także karty z nieco wyższego segmentu. Wybierają je głównie osoby, które nie chcą przepłacać za konstrukcje najmocniejsze (GTX280 / HD4870X2), a Radeon HD4850 względnie GeForce 9800GTX+ nie są w stanie zaoferować im wystarczającej wydajności w wysokiej, nominalnej rozdzielczości posiadanego monitora. Oczywiście, rozwiązania takie oferują obydwaj główni dostawcy GPU. W przypadku nVIDII, do niedawna mogliśmy liczyć na GeForce'a GTX260 wyposażonego w 192 jednostek SP. Mając jednak na uwadze jej wątpliwą konkurencyjność względem Radeona HD4870 (cena/wydajność), producent z Santa Clara przygotował w odpowiedzi produkt nieco bardziej „doładowany”, wyposażony już w mniej „okaleczony” chip GT200.

Biorąc pod uwagę budowę drugiej generacji architektury zunifikowanej nVIDII, całkowita liczba jednostek procesorowych jest iloczynem aktywnych klastrów TPC oraz przypadających nań procesorów strumieniowych (SM * SP). Odświeżony GTX260 posiada aktywnych 9 klastrów TPC, oferując swoim użytkownikom już 216 jednostek SP.

Jak się okazuje, nie jest to jedyna zmiana. Biorąc pod uwagę, iż liczba bloków filtrująco - adresujących (TF/TA) jest także ściśle powiązana z TPC, otrzymujemy do dyspozycji także większą liczbę TMU, która w tym przypadku wynosi 72 (dla przypomnienia GTX260 w pierwszej odsłonie posiada o 8 jednostek TMU mniej).

Teoretycznie, nowa karta na tle mocniejszego modelu (GTX280) prezentuje się zatem już dużo korzystniej, choć należy pamiętać iż szyna z jaką układ komunikuje się z pamięcią pozostała nadal 448-bitowa.

Do testów dotarła konstrukcja sygnowana przez Gigabyte'a, wyposażona właśnie w nowy, 216-sto „stream procesorowy” układ GT200. Producent „okrasił” tę kartę przydomkiem OC, co może być nieco mylące. Jak się okazuje, fabryczny overclocking w tym przypadku nie polega na podniesieniu częstotliwości pracy, a zwyczajnie na zastosowaniu mocniejszego układu. Karta pracuje z taktowaniem zgodnym z modelem referencyjnym, z zegarami odpowiednio: 576MHz dla domeny ROP, 1242MHz dla shaderów, oraz 999MHz (1998 w trybie DDR) dla pamięci GDDR3. Jak nie trudno się domyśleć, zastosowana szyna (448bit) predyscynuje producenta do wykorzystania modułów pamięci o sumarycznej pojemności 896MB.

oznaczenie	GV-N26OC-896H-B
seria	GeForce GTX 260-216SP (GT200) 28rop / (TMU: 72TA 72TF) / 216SP
częstotliwość GPU	tryb 2D: 300/400 MHz tryb 3D: 576 MHz
shader clock	1242 MHz
częstotl. Pamięci	tryb 2D: 100/300 MHz (200/600 MHz DDR) tryb 3D: 999 MHz (1998 MHz DDR)
ilość i typ pamięci	896MB GDDR3 448-bit
wyjścia	2xDVI (+HDCP), HDTV-out
chłodzenie	aktywne referencyjne (dwuslotowe) / miedź-aluminium
oprogramowanie	-
wyposażenie	przejściówki: 2x DVI-D-sub, DVI-HDMI; CD-driver, installation guide, 2x kabel molex-6-pin PEG, kabelek spdif
jakość wykonania	5 [bardzo dobra]
głośność chłodzenia 2D	4- [ciche / regulacja automatyczna]
głośność chłodzenia 3D	3 [słyszalne / regulacja automatyczna]
temperatura(*)	praca (3D): 81 °C (kontrola automatyczna went. - do 56%) praca (3D): 75 °C (kontrola manualna went. - 66%) spoczynek (2D): 46°C / regulacja automatyczna –wentylator do 41%
max O/C(**):	GPU: 686MHz ~1375MHz MEM: 1204MHz (2408 MHz DDR)

(*) temperatury odczytywane z  GPU-Z v0.2.8 / RT Hardware Monitor 2.11
(**) maksymalne stabilne taktowanie odszukane przy pomocy ATi Overdrive, RT2.11, AtiTool 0.27b4 / Artifact Scanner, Fur Stability Benchmark

GPU-Z: podstawowe informacje na temat nowego GTX260

Konstrukcja proponowana przez Gigabyte'a, pod względem budowy, nie odbiega w żaden sposób od typowego modelu dostępnego na rynku. Chłodzenie oparte jest o charakterystyczny dla całej serii GTX2x0 „blower” wyrzucający nagrzane powietrze na zewnątrz obudowy. Z takim rozwiązaniem trzeba się po porostu pogodzić, przy prezentowanej wydajności oraz obecnej technologii produkcji układu, w dalszym ciągu będzie ono przecież najbardziej optymalne.

Już na starcie niektórych jednak może nieco zniechęcić długość „puszki” w której znajdziemy całe PCB wraz z układem GT200. Karta nie należy do konstrukcji najbardziej kompaktowych, stąd warto sprawdzić wcześniej czy takie rozwiązanie zmieści nam się w obudowie.

Pomimo zwiększenia ilości aktywnych jednostek wykonawczych, w dalszym ciągu, wzorem GTX260(192SP), do zasilenia karty potrzebne będą dwie wtyczki 2x 6-pin. Nie będzie zatem potrzebna przejściówka 2x6-to-8pin, wykorzystywana na przykład do zasilania modelu topowego GTX280.

Odnotowane temperatury w trybie spoczynku (czyli 2D) oscylują wokół 45-46 stopni celsjusza (układ). Płyta PCB (Ambient Temperature) jest przy tym o kilka stopni chłodniejsza.

Temperatura w spoczynku (tryb 2D) – kontrola automatyczna wentylatora

Temperatura podczas pracy (tryb 3D) – kontrola automatyczna wentylatora

Po wielogodzinnych „torturach” (gry, aplikacje syntetyczne) temperatura wzrasta aż do 80-81 stopni. Ważne jednak iż karta cały czas pracuje stabilnie, a nagrzane powietrze wydostaje się na zewnątrz blaszanej „skrzynki”, nie powodując podniesienia się ciepła w jej wnętrzu.

Głośność zastosowanego systemu chłodzenia to sprawa dosyć dyskusyjna. W przypadku automatycznej kontroli obrotów, podczas spoczynku (do 40% prędkości maksymalnej), jest rzeczywiście bardzo cicho. W trakcie gry, kiedy wentylator rozpędza się do prędkości powyżej 50%, wydobywający się szum staje się już bardzo słyszalny, balansując tym samym na poziomie akceptowalności. Chcąc zbić temperaturę o dalsze kilka stopni zmuszeni będziemy podnieść prędkość „dmuchawki” do ponad 60%. Tu będzie już zdecydowanie za głośno. Taką „suszarkę” są w stanie znieść jedynie najbardziej zapaleni gracze, nie zwracający szczególnej uwagi na tego typu niedogodności.

Jak pamiętamy, po testach podkręconego Zotaca GTX260 (192SP), oraz referencyjnego GTX280, w przypadku kart opartych o GT200 można liczyć na bardzo obiecujący overclocking. I faktycznie pod tym względem zawieść się nie powinniśmy. Pamięci posiadają tu szczególnie duży potencjał, umożliwiając stabilne taktowanie na poziomie 1204MHz (ponad 2,4GHz w trybie DDR). Rdzenie SP niestety podkręcały się słabiej. 1375MHz, to ostatnie taktowanie jednostek procesorowych z jakim udało się „zmusić” kartę do stabilnej pracy. Po „rozlinkowaniu” taktowania domen ROP i SP okazało się jednak, że „procesory” renderujące bardzo dobrze znoszą zegary w granicach 680-690MHz. Co istotne jednak, wszystkie testy przeprowadzane były z dobrym przewiewem wewnątrz „puszki” chłodzenia – wentylator manualnie na 66% wartości maksymalnej.

Nie małe rozczarowanie, shadery ”wysiadają” już przy częstotliwości rzędu 1375MHz

Na koniec prezentacji GTX260 (v2.0), przyjrzyjmy się bliżej poborowi energii jaką odnotowuje cała platforma wyposażona w taką kartę.

Analizując powyższe pomiary widać jak na dłoni poprawę w aspekcie niższego poboru energii podczas zwykłej pracy 2D (pulpit/odtwarzanie wideo). Pomimo większej ilości „działających” domyślnie klastrów TPC, wyłączanie niepotrzebnych na daną chwilę jednostek zostało znacznie zoptymalizowane (sterowniki). W trybie 3D nowa 260-tka pobiera jednak od swojego poprzednika od 8 do 10W więcej.

Do wyposażenia karty nie można mieć zastrzeżeń. Znajdziemy tu przejściówkę DVI-HDMI, dwie DVI-Dsub, oraz kabelek spdif który może okazać się przydatny w momencie potrzeby przesyłania jednym cyfrowym kablem obrazu HD i dźwięku do opcjonalnego wyświetlacza. Całość dopełniają wymagane w momencie instalacji kable zasilające (6-pinowe przejściówki z molexa). Niestety w tym przypadku producent nie uraczy nas jakimikolwiek gratisami (oprogramowanie). Biorąc jednak pod uwagę dbałość Gigabyte'a o końcową cenę produktu dziwić się tu raczej nie można.