Rodzina procesorów Core 2: rdzenie Conroe, Allendale i Kentsfield

Core 2 to ósma generacja procesorów Intela, która zadebiutowała na rynku mobilnym 27 lipca 2006 roku. Do dnia dzisiejszego tworzą ją cztery niezależne pod-rodziny procesorów. Core 2 Solo to jednostki jedno-rdzeniowe przeznaczone główne na rynek tańszych notebooków. Core2 Duo; najliczniejsza rodzina procesorów przeznaczona na rynek komputerów stacjonarnych oraz laptopów. Core 2 Quad; rodzina jednostek cztero-rdzeniowych pierwotnie przeznaczona na rynek wydajnych komputerów osobistych, teraz powoli zaczyna pojawiać się w także w laptopach. Core 2 Extreme to z kolei propozycja skierowana na rynek entuzjastów linia pierwotnie dwu, a obecnie składająca się głównie z cztero-rdzeniowych procesorów.

Ponieważ nazwą pojedynczej podrodziny Intel zdążył okrasić procesory tak na prawdę zawierające zupełnie różne rdzenie, zaczniemy od małej tabelki. Jako, że w artykule zajmujemy się tylko i wyłącznie procesorami do komputerów stacjonarnych, pominę zupełnie opis procesorów laptopowych.

Conroe

To pierwszy rdzeń użyty przez Intela do budowy procesorów Core 2 Duo. Procesory na nim bazujące miały swoją premierę rynkową 27 lipca 2006 roku. Pierwotnie wszystkie CPU bazujące na tym rdzeniu miały posiadać 4MB pamięci podręcznej jednak ze względu na problemy z procesem produkcyjnym, najniższe modele miały ją ograniczoną w procesie produkcji do 2MB. Dopiero po dopracowaniu procesu produkcyjnego to założenie zostało osiągnięte. Modele bazujące na tym rdzeniu zbierzemy w kolejną tabelkę.

Poza procesorami do segmentu głównego, Intel na rdzeniu Conroe zbudował także jeden procesor przeznaczony na rynek entuzjastów. Był to model X6800 oficjalnie zaprezentowany 27 Lipca 2006 roku. Pierwotnie procesor miał być taktowany zegarem 3.33 GHz i używać magistrali 1333 MHz, ale ostatecznie obniżono zarówno QPB jak i taktowanie procesora do odpowiednio 2.93 GHz i 1066 MHz ze względu na problemy z uzyskaniem odpowiednio dużej ilości jednostek wytrzymujących to taktowanie. Aby dodatkowo zachęcić kupujących, procesory Intel postanowił że procesory serii Extreme będą miały odblokowany mnożnik, co znacząco ułatwiło ich podkręcanie. Ostatecznie na bazie zmodyfikowanego rdzenia Conroe, Intel zaprezentował także rodzinę procesorów Celeron, ich rdzeń został nazwany po prostu Conroe-L (od low-end?)

Allendale

To drugi w kolejności rdzeń, jaki Intel wykorzystał do budowy procesorów serii Core 2. Jedyną zasadniczą różnicą miedzy Allendale a Conroe jest fabrycznie obniżona do 2MB pojemność pamięci cache L2. Mniejsza pojemność pamięci podręcznej oznacza mniej tranzystorów i w konsekwencji mniejszą powierzchnię rdzenia, to z kolei przekłada się na więcej procesorów otrzymywanych z jednego wafla i w konsekwencji ich niższą cenę. Rdzeń Allendale został wykorzystany do budowy procesorów z rodziny E4000, które przedstawiam w tabelce poniżej. Aby dodatkowo zaniżyć wydajność tych CPU, Intel zdecydował się także obniżyć taktowanie magistrali systemowej do efektywnych 800MHz, w ten sposób Allendale nie konkurowały na rynku z procesorami na rdzeniu Conroe.

CPU-Z niepoprawnie identyfikuje nazwę rdzenia.

Podobnie jak w przypadku Conroe, na bazie lekko zmodyfikowanego rdzenia Allendale powstały także inne procesory. Pentium Dual-Core bazuje na rdzeniu Allendale z cache L2 przyciętym do 1MB, Celeron serii E12xx to także rdzeń Allendale tylko z 512kB cache L2.

Kentsfield

Zadebiutował na rynku 2 Listopada 2006 roku, jako pierwszy cztero-rdzeniowy procesor z rodziny Core 2 w ofercie Intela. Tym razem producent zdecydował się najpierw zaspokoić rynek entuzjastów, a dopiero później segment główny. Kentsfield faktycznie nie jest procesorem natywnie cztero-rdzeniowym tj posiadającym cztery jednostki wykonawcze na tym samym kawałku silikonu. Intel zbudował go łącząc dwa rdzenie Conroe przy pomocy magistrali FSB w obudowie jednego procesora. Można powiedzieć, że jest to podwójny procesor dwu-rdzeniowy. Fachowo takie CPU oznacza się mianem MCP (ang. Multi-chip Package). Poszczególne modele najprościej będzie przedstawić w kolejnej tabelce.

Podobnie jak w przypadku Core 2 Extreme bazującym na rdzeniu Conroe także i te modele Extreme mają odblokowany mnożnik. W przypadku najwydajniejszego modelu podniesiono także taktowanie magistrali FSB do 1333 MHz.