Tom Clancy’s The Division – chaos w Nowym Jorku

Od pierwszych zapowiedzi na targach E3 w 2013 roku The Division wzbudza niemałe emocje. Szkoda tylko, że to co wówczas pokazano, a co u wielu graczy spowodowało opad szczęki i co najmniej kilkuminutowy ślinotok, z biegiem czasu coraz bardziej się oddalało. Sytuacja do złudzenia przypominała sprawę niesławnego downgrade’u Watch Dogs. Mimo wszystko jednak Ubisoft bardzo się starał by The Division, jeśli nie grafiką, to choć rozgrywką był w stanie oczarować graczy. Stąd rozwijany pomysł Mrocznych Stref (Dark Zones), w których miłośnicy potyczek pvp mogą walczyć ze sobą próbując wydrzeć jeden drugiemu ciężko zarobione pieniądze i co ciekawszy łup. I to właśnie ten element rozgrywki The Division był bez wątpienia największym magnesem weekendowej bety. Przynajmniej taki wniosek nasuwa mi się po tych kilkunastu godzinach spędzonych w becie na każdej z dostępnych platform.

Burzliwy weekend w Nowym Jorku

Nazwijcie mnie geekiem, nerdem bądź nolifem, ale jeśli nadarzyła się okazja to po prostu musiałem przetestować betę zarówno na Xbox One jak i Playstation 4 oraz poczciwym pececie. Nie wszędzie spędziłem tyle samo godzin, ale mniej więcej wiem już na której platformie chciałbym w to grać dalej. I to pomijając już nawet takie oczywistości jak oprawa wizualna, która z wiadomych przyczyn najlepiej prezentuje się na komputerze.

Niezależnie jednak od platformy wyludniony wskutek epidemii Nowy Jork prezentuje się całkiem okazale. W sieci krążą już zdjęcia porównujące rzeczywiste miejscówki z tymi obecnymi w grze i wygląda na to, że twórcom udało się oddać klimat tego miasta. Oczywiście nie da się nie zauważyć pewnych uproszczeń czy zbyt wolno doczytujących się tekstur, ale coś za coś – już udostępniony fragment mapy Nowego Jorku był całkiem okazały, a jedyne ekrany ładowania pojawiały się w nim w momencie przechodzenia do Dark Zone.

O ile jednak samo miasto błyszczy naprawdę klimatycznymi lokacjami (a efekt ten potęgowany jest jeszcze przez dynamicznie zmieniające się pory dnia i warunki pogodowe) o tyle nie ma w nim za bardzo co robić. Na potrzeby bety dano nam możliwość „skosztowania” wszystkiego po trochu – od misji fabularnej, po różne zadania poboczne. Kłopot w tym, że poza miejscówkami, w których akurat znajduje się nasz cel, nie czekają tu nas żadne większe niespodzianki. Przemierzanie pustych ulic, na których od czasu do czasu pojawiają się ocaleni mieszkańcy bądź po kilku przedstawicieli jednego z gangów, pomimo początkowych zachwytów bardzo szybko nuży. Stąd też mam spore obawy czy twórcom uda się wypełnić te wszystkie zapowiedziane dzielnice ciekawą zawartością. Bo to, że będziemy biegać z miejsca na miejsce i odnajdywać poukrywane tu i ówdzie znajdźki jest niemal pewne. 

Zamieć na konsolach prezentuje się wyjątkowo klimatycznie

The Division - w pogoni za strzelaniem

Jeśli ktoś spytałby mnie o co chodzi w The Division bez wahania odpowiedziałbym, że o coraz lepszy łup. Wiadomo, tytuł ten aspiruje do miana strzelaniny MMO, w której liczy się stały rozwój postaci i dopływ coraz to nowego arsenału. A jest tu tego całkiem sporo, bo nasz bohater ma na sobie pokaźną ilość sprzętu. Dodatkowo, może też modyfikować bronie dodając do nich celowniki, magazynki, tłumiki i jeszcze kilka innych gadżetów.

Każdy taki element ma oczywiście swoje własne statystyki wpływając w ten czy inny sposób na zachowanie broni. Pod tym względem Ubisoftowi należą się spore brawa, bo faktycznie czuć różnice wynikające z takich przeróbek. Co więcej rosnąca wraz z naszym stopniem doświadczenia ich siła pozwala korzystać z ulubionych pukawek nawet gdy dawno prześcigniemy ich poziom. Szczególnie, że wpływają na nie również zmiany dokonane w naszym „pancerzu”.

Samo strzelanie nie jest może aż tak satysfakcjonujące jak w Destiny (z którego skąd inąd pochodzi zapewne rozróżnienie kolorów broni – od zwykłych, po „legendy”), ale zakładam, że może to wynikać z ograniczeń bety. Wszak mamy tu jedynie bronie do 8 poziomu. Dużym błędem natomiast jest wręcz absurdalny system celowania z przybliżaniem. Skoro na broni mamy zamontowany celownik optyczny to dlaczego, niezależnie od platformy, musimy wywoływać go naciśnięciem zupełnie niekojarzonego z tym przycisku.

W The Division ogromną rolę ogrywa system osłon. Bez niego starcia zupełnie straciłyby polot. Oparty na znanej mechanice pozwala on szybko przemieszczać się od jednej osłony do drugiej i płynnie przechodzić za narożniki. Kuleje tu natomiast mało intuicyjne przeskakiwanie przez przeszkody co widać szczególnie przy trudniejszych starciach. O zapuszczeniu się na skażone terytoria Dark Zone bez opanowania tej sztuki nie ma nawet co wspominać.

Krótka historia zezwierzęcenia

Beta The Division bardzo oszczędnie pokazała nam jak będzie wyglądać tryb zabawy w pojedynkę i w kooperacji. Wiemy, że nasza postać poza ujawnionym drzewkiem zdolności posiadać będzie jeszcze możliwość rozwoju talentów i perków. Otrzymamy również większy wpływ na rozbudowę bazy wypadkowej. Niestety, jak dalece będzie to wszystko zależało od naszych wyborów a nie od prostych postępów w fabule gry – o tym przekonamy się dopiero po premierze The Division.

Tak naprawdę jedynym niemal w pełni zaprezentowanym trybem jest wspomniany na wstępie Dark Zone. Ta dość oryginalna wariacja trybu PvP gwarantować ma znacznie większe wyzwania i lepszy łup. Trudno więc dziwić zapałowi z jakim gracze przemierzali te kilka udostępnionych przecznic. Niestety, i tu dawał o sobie znać brak przeciwników, na których można byłoby coś zdobyć. Gdy jednak w końcu uda się zebrać ciekawy ekwipunek wówczas zaczyna się prawdziwa zabawa.

Jak zapewne wiecie, przedmioty zdobyte w Dark Zone są skażone i aby je wynieść z tej strefy trzeba wezwać śmigłowiec, a później, gdy zrzuci on linę przyczepić doń swoją zdobycz. To trudne, wręcz szalenie trudne. Dlaczego? Bo inni gracze widzą wezwany transport i mogą zechcieć też z niego skorzystać przy okazji wcześniej siłą wydzierając nasz łup.

Te kilkadziesiąt sekund oczekiwania (z wiadomych względem najczęściej w ukryciu) nieźle pompują adrenalinę. Widok zbliżającej się hordy graczy, którzy wcześniej dopuścili się agresji na innych uczestnikach zabawy (stąd symbole czerwonych trupich główek nad ich postaciami) może przyprawić o palpitacje serca. A wierzcie mi – takich grup na konsolach uświadczyłem naprawdę sporo. O dziwo, na poczciwym piecu było ich znacznie miej (choć tu z kolei zdarzają się oszuści).

Pomijając jednak typowych „playerkillerów”, którzy swoim działaniem narażają się na bycie ściganymi, dużo bardziej niepokojący jest fakt, że tu nawet dotychczasowy kompan, jeśli nie jesteś z nim w oddziale, może sprzedać ci kulkę w plecy. Z bezgranicznego zaufania do innych graczy oczekujących cierpliwie na transport skutecznie wyleczy każdego pierwsza niemiła niespodzianka. Albo któryś z nich nagle zacznie do Ciebie strzelać, albo podłoży bombkę na lądowisku, albo po prostu poczeka, aż wszyscy odłożą swoje fanty na linę, po czym sprzeda im parę kulek by zyskać walutę obowiązującą w Dark Zone.

I choć przyznam szczerze kilka razy chciałem przez tego typu akcje rzucić myszkę bądź pada w kąt i dać sobie z tym wszystkim spokój cały czas grałem i sam do końca nie wiem dlaczego. Odrobinę nadziei w „ludzką przyzwoitość” odzyskałem, gdy napotkawszy grupę łotrów polujących na innych graczy, będąc już na ich celownikach użyłem emotki poddania się. O dziwo minęli mnie bez jednego strzału, a jeden z nich  zaczął nawet klaskać.

To jak? Czekamy czy nie czekamy?

Pomimo tych wszystkich zmian jakie zaszły od pierwszych zapowiedzi tej produkcji jej weekendowa beta pokazała wyraźnie, że gra ma naprawdę spory potencjał. Pytanie tylko jak zostanie on wykorzystany. Te kilkanaście godzin spędzonych w dotkniętym epidemią Nowym Jorku pozostawiło mnie z wielkim uczuciem niedosytu. Raz, że mam ochotę na więcej, a dwa – że boje się czy brak kompanów z miejsca mnie nie zdyskwalifikuje. Coś czuje, że bez sprawdzonej grupy znajomych zabawa szybko stanie nudna i powtarzalna. O ewentualnych, samotnych wizytach w Dark Zone raczej trzeba zapomnieć. Mimo to czekam na premierę The Division. Może do tego czasu ktoś wyciągnie do mnie pomocną dłoń. 

A jak Wam się podobała się ta beta? Podzielcie się swoimi spostrzeżeniami w komentarzach

Wstępna ocena:

• nieźle odwzorowany Nowy Jork
• niezwykle klimatyczne lokacje
• spory arsenał broni i dodatków
• całkiem satysfakcjonująca mechanika walki
• pompujące adrenalinę akcje w Dark Zone
• przyzwoita oprawa wizualna
   
• zbyt mało zawartości (niewielka różnorodność misji i przeciwników)
• niemal zupełny brak zdarzeń losowych podczas biegania od misji do misji
• pytanie o sens zabawy w pojedynkę

82%