Testy. Na zakończenie

27 listopada 2006 - Aktualizacja firmware routera do wersji 2.00.14

* Stare wyniki pozostawiliśmy w  nawiasie. Takie różnice ewidentnie wynikały z niestabilnej pracy routera z  kartą w 'N-ce'.

Przeprowadziliśmy kilka przykładowych testów, by przekonać się jak w praktyce przedstawia się wydajność urządzeń pracujących we wstępnej wersji standardu 802.11n. Router podłączyliśmy poprzez port LAN  do komputera stacjonarnego, a karta WPC300N wędruje do notebooka.

Początkowo obawialiśmy się o połączenie pomiędzy routerem a komputerem stacjonarnym, gdyż jak wiemy kabel sieciowy (UTP Cat. 5) może przesyłać do 100 Mb/s (w rzeczywistości ok. 96 Mb/s) a w końcu nowy standard ma nam zaoferować znacznie więcej. Jak się jednak przekonamy za chwilę, przepustowość tradycyjnego kabla sieciowego nie stanowiła żadnego problemu.

Testy wykonaliśmy dla kilku różnych odległości pomiędzy adapterem i kartą. Do rejestrowania naszych wyników wykorzystamy program LanSpeed2.

W pierwszej kolejności sprawdzamy najbliższą odległość: pomiędzy notebookiem a routerem jest tylko 1,5 metra.

Jak widać nowy standard oferuje znacznie wyższe prędkości przesyły aniżeli dotychczasowy 802.11g. Nie jest to może piorunująca różnica ale porównując z naszymi wynikami w leciwym już zestawieniu urządzeń Wi-Fi widać, iż rzeczywista przepustowość wzrosła prawie dwukrotnie. Obowiązkowo musimy także wykonać pomiar pomiędzy urządzeniami pracującymi w dwóch różnych standardach. Do tego posłużymy się kartą WPC54G.

Wyniki można uznać za całkiem przyzwoite. Karta pracująca w standardzie 802.11g nawiązywała połączenie z nowym routerem bez najmniejszych kłopotów. Jak widać w takim zestawieniu uzyskaliśmy także przyzwoity transfer danych. Połączenie zestawialiśmy w kilku różnych punktach przy tej samej odległości.

Na zakończenie

W marcu 2006 instytut IEEE jednomyślnie zatwierdził wstępną wersję standardu, który ma stać się standardem nowej generacji sieci bezprzewodowych. Standard ten gwarantuje większy zasięg i lepszą wydajność w porównaniu do obecnego standardu 802.11g.

Technologia, która w tak znacznym stopniu zwiększa szybkość i zasięg jest znana pod nazwą MIMO (multiple-in, multiple-out). MIMO wykorzystuje kilka anten, z których każda może wysyłać i odbierać więcej niż jeden bezprzewodowy sygnał i dzięki temu można uzyskać 4-krotnie większy zasięg od produktów klasy Wireless-G. Wykorzystanie wielu strumieni przestrzennych umożliwia transmisję wielu strumieni danych przez jeden kanał w tym samym czasie - powoduje to zwielokrotnienie przepustowości każdego kanału. Technologia ta korzysta również z dwóch kanałów 20 MHz (gdy są one dostępne) i kolejny raz zwiększa dwukrotnie przepustowość. Dzięki temu szybkość transmisji wzrasta 12-krotnie w stosunku do produktów Wireless-G. Standard Draft 802.11n jest zgodny z obecnymi produktami klasy 802.11b i g.