Testy dysków twardych SATA II 250GB

To już chyba tradycja, że mniej więcej raz do roku przedstawiamy artykuł z serii "Przegląd dysków twardych". W tegorocznym zestawieniu chcemy zaprezentować Wam wyniki testów kilku popularnych "twardzieli" o pojemności 250 GB.

Naszym stałym czytelnikom na pewno nie umknie uwadze fakt, że w naszym ostatnim przeglądzie również występowały dyski o takiej właśnie pojemności. Co więcej, niektóre z przedstawionych przez nas wyników dotyczą dokładnie tych samych urządzeń, które testowaliśmy w roku ubiegłym. No cóż, na tle innych komputerowych komponentów, dyski twarde ewoluują w iście ślimaczym tempie i jednoroczne modele wcale nie muszą być niewartymi uwagi rupieciami.

Jednocześnie dla tych, którzy stoją przed decyzją zakupu nowego dysku twardego, na pewno użyteczny będzie aktualny przegląd tego, co zalega na sklepowych półkach. Stąd też obecność ubiegłorocznych modeli w obecnym zestawieniu.

Przy okazji przedstawiamy krótki słownik terminów i pojęć związanych z dyskami twardymi. Jako, że o urządzeniach tych nie pisze się często, zastosowane w nich technologie dla przeciętnego użytkownika są zazwyczaj tajemnicze. Co prawda dysk twardy jest mechanizmem niezwykle skomplikowanym, jednak warto zapoznać się przynajmniej pobieżnie z zasadą jego działania.

Testowane dyski

Wszystkie testowane przez nas dyski pracują z prędkością 7200 obrotów na minutę oraz są wyposażone w interface SATA II. Na dzień dzisiejszy to po prostu standard.

Tych, którzy są posiadaczami starszej płyty głównej, uzbrojonej w kontroler SATA I, od razu uspokajamy: prawie wszystkie dyski SATA II mają możliwość współpracy z interface'm SATA I. Operacja zmiany trybu sprowadza się do przepięcia specjalnej zworki (wygląda to podobnie do wyboru trybu master/slave w dyskach PATA).

Nawet, jeśli dany dysk takowej zworki nie ma, nie przekreśla to jeszcze możliwości jego współpracy z kontrolerem SATA I. Wszystko uzależnione jest od chipsetu płyty głównej. Obecność zworki zmiany trybu pracy to nie jedyna "zewnętrzna" różnica w budowie dysków.

Niektóre z testowanych urządzeń mają dwa gniazda zasilania, jedno w standardzie SATA oraz klasyczny molex. Może to być istotnym detalem dla tych, którzy posiadają zasilacz starszego typu. Przypominamy jednocześnie, że obecność dwóch gniazd zasilania wcale nie oznacza, że trzeba wykorzystać oba naraz. Jest wręcz przeciwnie, dysk należy zasilić używając tylko jednego kabla.

Wszystkie testowane dyski uzbrojone są w technologie S.M.A.R.T oraz NCQ, co wymuszone jest niejako przez specyfikacje standardu SATA II. Jedno z urządzeń wykorzystuje technikę zapisu prostopadłego. Poniżej zestawienie testowanych dysków wraz z różnicami, o których mowa. Z dokładną specyfikacją techniczną można zapoznać się na stronach producentów.