Nowy Splinter Cell daje nam możliwość wykorzystania zarówno DirectX 9, jak i DirectX 11. Same poziomy ustawień, czyli Niski, Średni, Wysoki i Ultra, zostały skonfigurowane nieco dziwnie. Na ustawieniach wysokich gra stosuje MSAA x4, natomiast na Ultra wygładzanie FXAA, które jest szybsze i mniej dokładne. Nawet ustawienia Niskie nie powodują przełączenia na DirectX 9, należy to skonfigurować ręcznie w opcji Ustawienia Zaawansowane.
Ustawienia niskie
Ustawienia średnie
Ustawienia wysokie
Ustawienia Ultra
To już nie te czasy, kiedy zmiana ustawień na niskie powodowała pozostanie na ekranie jedynie niewyraźnych plam, a bohater zaczynał przypominać człowieka dopiero na ustawieniach wysokich. Obecnie bez dokładnego przyjrzenia się, często trudno odróżnić ustawienia najwyższe od najniższych. Takie efekty jak teselacja, czy zaawansowana okluzja otoczenia HBAO+ jest widoczna zwykle w określonych miejscach, a i tak czasem trzeba się nieźle przyjrzeć szczegółom, aby zobaczyć różnicę.
DirectX 11 pozwala na wykorzystanie takich technologii jak TXAA (wygładzanie powierzchni, tylko karty NVIDIA GeForce), okluzji otoczenia HBAO i HBAO+, ustawień Ultra dla cieniowania oraz teselacji. Różnice pomiędzy wersjami DirectX 9 i DirectX 11?
Maksymalne ustawienia DirectX 9
Maksymalne ustawienia DirectX 11
Na pierwszy rzut oka, wersja DirectX 11 różni się jedynie bardziej miękkimi i realistycznymi cieniami. Reszta ulepszeń jest kosmetyczna i trudno dostrzegalna podczas rozgrywki.
