Odtwarzanie. Nagrywanie

Oo niewątpliwie największa zaleta nagrywarki. Spreparowane przeze mnie płyty z filmami (DivX do wersji 6, DVD, XviD, SVCD, VCD, Mpeg2), muzyką (MP3) i zdjęciami (JPG) potwierdziły to.

Istotna dla komfortu obsługi jest możliwość zapisywania plików multimedialnych w różnych katalogach i nawigacja pomiędzy nimi analogicznie do systemu zarządzania znanego z komputerów. Obsługa płyt zaopatrzonych we własne menu (DVD, SVCD i VCD) nie odbiega od ogólnie przyjętych zasad i nie wymaga tu raczej komentarza. Wszystko jest sterowane z pilota i nie napotkałem na żadne problemy.
Ponadto okazało się, że filmy można również odtwarzać bezpośrednio z klucza USB (mimo iż w instrukcji nie zostało to ujęte). Jest to bardzo wygodne rozwiązanie.

Cieszy również obsługa polskiej czcionki w napisach do filmów skompresowanych kodekami DviX i XviD. Obsługiwane formaty to: txt (chyba najpopularniejszy w Polsce, w wersjach MicroDVD oraz TMPlayer), srt, sub i smi.
Z dziesięciu testowych filmów jeden okazał się nie do końca zgodny z tymi formatami, jednak zmiana strony kodowej w systemowym notatniku była jedyną poprawką jaką musiałem wykonać. Wraz z nowym firmware poprawiono sposób wyświetlania napisów. Zyskały one przezroczystość (wcześniej, oprócz nich pojawiało się czarne tło, które nieraz przysłaniało obraz), mieszczą się maksymalnie w 3 liniach, a użyta czcionka jest czytelna - choć moim zdaniem brakuje możliwości jej skalowania.

Nagrywanie

Nagrywarka umożliwia zapis materiału bezpośrednio na płyty DVD, wbudowany dysk twardy o pojemności 250 GB, lub wypalanie płyty z plików znajdujących się na dysku.

Druga opcja pozwala również na prostą edycję nagrania (wycięcie fragmentu, podział na części lub zmianę nazwy). Osobiście polecam tę metodę, gdyż pozwala ona na dopasowanie nagrania do preferencji użytkownika (np. można wyciąć reklamy). Nagrywając długi materiał na HDD trzeba pamiętać, że Emperor "robi sobie przerwę" po około 3 godzinach i zaczyna zapisywać dalej w nowym pliku. Trwa to chwilkę i jeżeli nie trafimy na reklamy, będziemy posiadać "niewielką dziurkę" w interesującym nas tytule.

Moja pierwsza próba nagrania sygnału na płytę DVD skończyła się niepowodzeniem. Wykorzystałem sprawdzoną już niejednokrotnie w innych zastosowaniach płytę DVD+RW firmy Platinum (x4), której napęd nie potrafił właściwie rozpoznać. Próba sformatowania w nagrywarce również się nie udała, mimo iż instrukcja zalecała wykonanie tej czynności dla płyt wykorzystywanych wcześniej w komputerach. Nośnik był widoczny jako już zapisany DVD+/-R i nawet aktualizacja oprogramowania nic nie dała. Zmusiło mnie to do zakupu płyt firm TDK, Verbatim, Emtec oraz Sony, z którymi nie było już takich problemów.

Pomysł z zapisem materiału w 6 różnych stopniach kompresji jest raczej chwytem marketingowym i kryje pułapkę, w którą wpadną wszyscy, którzy myślą, że zapis 6h nagrania na 1 płycie DVD zagwarantuje dobrą jakość. Producent zastosował ciekawy chwyt, który polega po prostu na zmniejszeniu rozdzielczości nagrywanego sygnału (dotyczy 3 najmocniejszych kompresji). Czy tryby te zostaną przez użytkownika kiedykolwiek wykorzystane? Moim zdaniem niezmiernie rzadko i starając się doszukać praktycznego zastosowania znajduję jedynie nagrania na potrzeby Internetu lub zapis klipów wideo, gdyż parametry audio są w zasadzie stałe i oferują lepszą jakość jedynie w trybie najwyższej jakości.
Co warto podkreślić, z kompresją lub bez, pojemny dysk twardy pozwala zgromadzić całkiem pokaźną kolekcję nagrań, zanim będziemy zmuszeni do ich usunięcia lub wypalenia.

Tabelka obrazuje szacowany czas nagrań w proporcji obrazu 4:3 z daną kompresją względem ich wykorzystania miejsca na dysku, rozdzielczości oraz średniego bitrate z 5 próbek dla każdej kompresji (zaokrąglonego do 100).

Nagrywanie płyty z dysku odbywa się w tle i możemy w tym czasie ze spokojem śledzić losy ulubionych bohaterów, oglądać mecz lub wiadomości. W lewym górnym rogu umiejscowiona jest tylko mała ikona informująca o tym procesie.

Jest to niezwykle przydatne, gdyż samo wypalanie jest procesem czasochłonnym i odbywa się z niewielką prędkością (zapis pełnej płyta trwał ponad 20 minut). Jeżeli stosujemy nośniki DVD+/-RW musimy pamiętać o zamknięciu sesji, gdyż w przeciwnym wypadku nie będą one widziane przez inne napędy, również komputerowe.

Podczas procesu zapisu na płytach tworzone jest automatycznie proste menu (authoring) pozwalające na intuicyjne uruchomienie nośnika w innych napędach.