GeForce GTX 280 czy Radeon 4850 CrossFire?

GeForce GTX 280 to karta, która jest obecnie najmocniejszym jednoprocesorowym rozwiązaniem dostępnym na rynku. Od jej premiery, minął już jakiś czas, stąd warto przyjrzeć się ponownie jej wydajności. Tym razem pod lupę wziąłem model „produkcyjny”, sprawdzając jego wydajność już na bardziej dopracowanych sterownikach. Dodatkowego smaczku dodaje także fakt niedawnej premiery kart Radeon HD4850/4870 i możliwość ich realnej konkurencji z nowym GTX'em w segmencie High Performance, po spięciu w tryb CrossFire.

nazwa karty	GV-N28-1GH-B
seria	GeForce GTX 280 (GT200) 32rop / (TMU: 80TA 80TF) / 240SP
częstotliwość GPU	tryb 2D: 300 MHz tryb 3D: 602 MHz Shader: 1296 MHz
częstotliwość pamięci	tryb 2D: 100 MHz (200 MHz DDR) tryb 3D: 1107 MHz (2214 MHz DDR)
ilość i typ pamięci	1GB GDDR3 512-bit
wyjścia	2xDVI (+HDCP), HDTV-out
chłodzenie	aktywne referencyjne (dwuslotowe) / miedź-aluminium
jakość wykonania	5 [bardzo dobra]
głośność chłodzenia	4 [stosunkowo ciche, reg. automatyczna]
temperatura:	praca (3D): ~85°C (kontrola automatyczna went.) spoczynek (2D) : ~51°C (kontrola automatyczna went.)
max O/C:	GPU: 692 MHz / (Shader ~1500 MHz) MEM: 1326 MHz (2652 DDR)

(*) temperatury odczytywane z  GPU-Z v0.2.5
(**) maksymalne stabilne taktowanie odszukane przy pomocy RT2.09, AtiTool 0.27b4 / Artifact Scanner, Fur Stability Benchmark

Karta Gigabyte'a, jak nie trudno się domyśleć, jest konstrukcją o charakterze referencyjnym. Mamy zatem do czynienia z tym samym systemem chłodzenia, jakiego fotki prezentowaliśmy przy okazji premierowego rzutu okiem na nVIDIowe „referenty”, oraz zegary taktujące dokładnie zgodne z tym modelem (602/1296/1107 MHz).

Jako że poprzednio nie sprawdzałem realnego poboru energii przez testową kartę GTX 280, tym razem uaktualniam i te informacje. Po serii pomiarów przeprowadzonych pod obciążeniem (w kilku wymagających grach, oraz programach testujących), widać gołym okiem iż maksymalne TDP, którym obarczono tę kartę jest podane znacznie na wyrost. Być może w warunkach laboratoryjnych  jest ona w stanie „wciągnąć” aż do 236 Watów, jednak w normalnych zadaniach, przy jakich będziemy ją użytkować, GTX 280 zadowala się ilością o wiele niższą (nawet o 50W).
Maksymalny zmierzony pobór energii osiągnął tu pułap 398W (dot. całej platformy testowej bez monitora) i był o 9W niższy od tej samej wartości „osiągniętej” na GeForce 9800GX2. Widać zatem iż optymalizacje nVIDII wewnątrz struktury układu, mające na celu redukcję strat energetycznych, przy tej złożoności rdzenia GT200, zdały egzamin na medal.
W wielu mniej obciążających grach cały zestaw pobierał także trochę mniej „prądu” od dwuprocesorówki Radeon HD3870X2. W trybie idle (2D), oraz przy odtwarzaniu materiału wideo wysokiej rozdzielczości karta jest także stosunkowo oszczędna (pobór energii na poziomie GeForce 9800GTX).

Druga sprawa, o której trzeba wspomnieć to głośność systemu chłodzenia. Porównując go do konstrukcji stricte referencyjnej (builded by nvidia), jest nieco ciszej. Porównywalny próg głośności to 70% (obecnie) do 55-60% (poprzednio) maksymalnej prędkości obrotowej wentylatora. Podczas intensywnej gry nawet 74% nie powinno zanadto przeszkadzać graczom, przez co można uznać to za osiągnięcie swoistego kompromisu pomiędzy prezentowanym poziomem głośności, a wydajnością odprowadzania gromadzonego ciepła.

W stosunku do modelu referencyjnego, temperatury wydają się być także nieco niższe, choć może to bardziej zależeć od konkretnego egzemplarza. 85stC, przy aktywowanej automatycznej kontroli wentylatora, jest wartością szczytową. Jest ona także o 20stC niższa od ustalonego dla tego układu progu spowolnienia GPU (105stC) i zapewnia stu procentową stabilność tej mega – wydajnej konstrukcji.

Podczas testu na podkręcalność udało się uzyskać 692MHz na ROPach, oraz niecałe 1500MHz na jednostce shaderów. Do testów ciągłych trzeba było jednak obniżyć nieco te wartości, odpowiednio do 688/1481MHz. Pamięci GDDR3, których pojemność ustalono na 1GB, podkręcają się za to o wiele lepiej. 1326MHz, jak by się wydawało, nie jest ostatnią stabilną wartością. Tu można próbować osiągnąć jeszcze nieco więcej. Co istotne, po tzw „przekręceniu”, pamięci w miarę zwiększania megaherców dosyć długo nie „strzelają” artefaktami w programach testujących, dlatego stosunkowo trudno jest oszacować ich realny poziom podkręcalności. Wszystko wychodzi jednak „w praniu” i wg moich testów 1326MHz to prędkość optymalna i wciąż 100% stabilna.