Urządzenie zabezpieczone jest solidną obudową wykonaną z jednego dość grubego bloku aluminium, przez co centralka sprawia wrażenie bardzo wytrzymałej. Po bokach znajdziemy dwie płytki przykręcone czterema śrubkami każda, pod którymi znajdziemy z jednej strony układ scalony centralki, a po drugiej dostęp do złącz.
Mały wypust na kable praktycznie uniemożliwia ich odłączenie, jednak rozwiązanie to zabezpieczy nas jedynie przed przypadkowym wyczepieniem, gdyż potencjalny złodziej może po prostu przeciąć przewód zasilania. W takiej sytuacji system będzie działał dalej, ale o tym za chwilę.
Centralkę wyposażono w wyjście audio, dwa porty USB z podpiętym pendrive recovery oraz port ethernet. Obok umieszczono wyłącznik oraz przycisk recovery.
W przedniej części urządzenia znajdziemy kontrolki sygnalizujące tryb pracy centralki oraz łączność z siecią.
Uruchomienie centralki sprowadza się do podłączenia przewodu RJ-45 i kabla zasilającego.
Następnie wystarczy wpisać lokalny adres IP centralki w przeglądarce internetowej. Jeśli nie znamy lub nie potrafimy odnaleźć adresu, to możemy skorzystać z prostego programu Fibaro Finder dostępnego na stronie głównej producenta.
Każdorazowo przy próbie połączenia się z centralką musimy podać login i hasło, które oczywiście warto zmienić na nieco bardziej skomplikowane od domyślnego „admin”. Po zalogowaniu otrzymujemy dostęp do panelu sterowania i tu rozpoczyna się cała zabawa. Wszystkie operacje, które od tej pory będziemy wykonywać to mieszanka podstaw programowania i układania klocków Lego.
Swoją przygodę z systemem Fibaro warto rozpocząć od pobrania najnowszej wersji oprogramowania, o czym przypomni nam kontrolka znajdująca się na panelu centralki oraz specjalne powiadomienie w interfejsie. Następnie możemy zajrzeć do zakładki „konfiguracja”, jednak domyślne ustawienia będą odpowiednie dla większości zastosowań.
Po sparowaniu czujników z centralką będziemy mogli wybrać główne czujki dla danego parametru, a także zakresy temperatur wyzwalające alarmy o potencjalnym pożarze oraz zamarznięciu. W zależności od konfiguracji sieciowej możemy wybrać statyczny adres IP lub skorzystać z DHCP.
W ustawieniach możemy również zarządzać kopiami zapasowymi, które przechowują wszystkie wprowadzone przez nas ustawienia. Z tego względu centralka HC2 powinna być uruchamiana wyłącznie z podłączonym pendrive recovery, zabezpieczając się w ten sposób przed utratą danych.
Interfejs panelu sterowania jest bardzo czytelny, choć ilość dostępnych zakładek może przy pierwszym kontakcie nieco przytłoczyć. W prawym górnym rogu wyświetlana jest aktualna pogoda dla miejsca, w którym znajduje się centralka. Informacje te pobierane są z portalu yahoo.com. Po lewej stronie widoczna jest wersja zainstalowanego oprogramowania. Poniżej znajdziemy siedem głównych zakładek, które postaramy się teraz omówić.
Twój dom – lista wszystkich urządzeń sparowanych z centralką. Możliwe jest filtrowanie ze względu na ich przynależność do danej grupy sprzętowej lub pomieszczenia. Dla łatwiejszej nawigacji każdemu czujnikowi możemy przypisać dowolną nazwę. W zależności od czujnika lub sterownika dozwolone są określone akcje. W najprostszej wersji jest to przełącznik on/off, z kolei w przypadku sterownika RGBW możemy dowolnie sterować poszczególnymi parametrami. Ikonki w poszczególnych panelach są dobrze dopracowane – w atrakcyjny sposób sygnalizują bieżący stan urządzenia.
Pomieszczenia – w tej zakładce możemy dodawać poszczególne pomieszczenia z podziałem na kondygnacje. Dla każdego lokum możemy wybrać unikalną ikonkę ułatwiającą nawigację. W zależność od przyporządkowanych do danego pomieszczenia elementów, wyświetlane są odpowiednie informacje na przykład temperatura, sumaryczny pobór prądu czy położenie drzwi. Oprócz tego możemy również zarządzać niektórymi elementami na przykład oświetleniem oraz położeniem rolet.
Urządzenia – w tym miejscu dozwolone jest zarządzanie urządzeniami podobnie jak w poprzednich zakładkach oraz dodawanie nowych urządzeń. W odpowiednim oknie wybieramy okres parowania, w którym centralka nasłuchuje nowych urządzeń. W przypadku urządzeń sieciowych z reguły wystarczy podłączyć zasilanie. W urządzeniach bateryjnych konieczne jest trzykrotne naciśniecie przycisku parowania.
System Fibaro obsługuje również kamery sieciowe dowolnego producenta. Możliwe jest nawet wykorzystanie smartfona udostępniającego obraz z aparatu w obrębie sieci domowej. Po przypisaniu kamer do odpowiednich pomieszczeń, możemy kontrolować parametry z czujników oraz obserwować obraz z kamery.
Sceny – ta zakładka pozwala tworzyć algorytmy wyzwalane przez dane urządzenie, określony czas, warunki atmosferyczne czy intensywność konkretnego czynnika. Wykonywana akcja może mieć charakter pojedynczy lub skupiać wiele urządzeń. Scenę tworzymy za pomocą kolorów bloków lub w klasycznej formie tekstowej. Im więcej urządzeń posiadamy tym bardziej rozbudowana może być scena – możemy zautomatyzować pracę większej ilości urządzeń oraz kontrolować dodatkowe czynniki. Oprócz rozbudowanych scen, które zarządzane są przez centralkę, możemy również tworzyć proste asocjacje bezpośrednio między urządzeniami. Na przykład po otwarciu drzwi zapalane jest oświetlenie. Asocjacje te są aktywne nawet po odłączeniu zasilania od centralki lub jej uszkodzeniu. Z tego względu po zastosowaniu baterii podtrzymujących pracę czujników poszczególne akcje mogą być wyzwalane nawet podczas awarii prądu lub umyślnym odłączeniu.
Energia – zbiór statystyk dotyczących zużycia energii z podziałem na konkretne urządzenie, pomieszczenie czy kondygnację. Oczywiście są to dane orientacyjne pozwalające ocenić przybliżoną ilość zużytej energii. Pomiary dokonywane są przez sterowniki na przykład Wall plug czy RGBW controller i przesyłane do centralki. Możemy wybrać okres, z którego chcemy uzyskać dane oraz formę prezentacji, do wyboru: diagram, wykres kołowy lub zestawienie. Po wprowadzeniu stawki dostawcy energii elektrycznej uzyskujemy przybliżony koszt zużycia.
Panele – zakładka grupująca poszczególne ustawienia, urządzenia oraz raporty zdarzeń. Panel SMS umożliwia zarządzanie powiadomieniami oraz wydawaniem zdalnych poleceń za pomocą wiadomości SMS lub email.
W panelu uprawnień możemy kontrolować zdalny oraz lokalny dostęp do ustawień centralki.
Z kolei panel zdarzeń dostarcza historycznych informacji na temat stanu wszystkich czujników i sterowników.
Ogrzewanie, klimatyzacja, wilgotność i zraszacze to podobnie wyglądające panele pozwalające zarządzać intensywności danego czynnika (temperatury czy wilgotności) w zależności od pory dnia i wpływu innych zmiennych.
Zdalna obsługa
Oprócz zarządzania systemem Fibaro z poziomu lokalnej sieci, możemy również połączyć się z centralką za pośrednictwem Internetu, przebywając setki kilometrów od domu. Wystarczy zarejestrować swoją centralkę na stronie i przypisać do niej dodatkowy login i hasło.
Od tego momentu wchodząc w przeglądarce na odpowiednią stronę możemy sterować systemem analogicznie jak siedząc w domu na kanapie. W tym miejscu warto wspomnieć o aplikacji mobilnej na smartfony i tablety FIBARO.
Jej interfejs został jeszcze bardziej uproszczony tak, aby wygodnie wybierać poszczególne urządzenia. W ogólności większość zakładek umożliwia kontrolowanie poszczególnymi urządzeniami analogicznie jak w przypadku dostępu przez przeglądarkę internetową.
Na uwagę zasługuje zakładka LiLi, za pomocą, której możemy wydawać zaprogramowane wcześniej polecenia głosowe, jednak usługa ta jest na razie w fazie beta testów i z końcową oceną musimy jeszcze trochę poczekać, jednak już teraz LiLi ma duży potencjał.
Jeśli dysponujemy odpowiednio rozbudowanym systemem, w którym poszczególne elementy są ze sobą powiązane za pomocą scen, to będzie on działał w pełni automatycznie, a rolą użytkownika będzie wyłącznie monitorowanie interesujących cech, a nie wydawanie konkretnych poleceń.
