Nad standardem WiMAX (IEEE 802.16) od samego początku pracuje wiele firm. Technologia ta początkowo operowała w przedziale częstotliwości pomiędzy 10 GHz a 66 GHz. Jednak z biegiem czasu okazało się, iż w wielu miejscach standard ten był niekompletny oraz posiadał kilka wpływających na jego pracę niedociągnięć. Podstawową wadą były niestandardowe zestawy układów, tworzone osobno przez każdego producenta. Jak można się domyślić, powodowało to pewne problemy z kompatybilnością oraz podnosiło w znaczący sposób nakłady finansowe. Dodatkowe koszty wynikały również z przydzielonego pasma (od 10 GHz do 66 GHz), gdyż jest ono w całości licencjonowane. Standard ten wymagał zachowania bezpośredniej linii widzenia (line of sight, LOS) oraz ignorował prowadzone prace nad podobnym standardem europejskim, HiperMAN.
Zbiór poprawek - 802.16a
W styczniu 2003 roku zatwierdzona została ulepszona wersja standardu WiMAX, oznaczona symbolem IEEE 802.16a. Standardowi temu nadano już inne pasmo częstotliwości, od 2 do 11 GHz. Dużym atutem tej wersji jest to, iż nie jest już wymagana bezpośrednia widoczność (non line of sight, NLOS). Oznacza to, że przeszkody stojące na drodze pomiędzy nadajnikiem a odbiornikiem (drzewa lub budynki) nie stanowią już takiego problemu, jak to miało miejsce w przypadku podstawowego standardu 802.16. Ponadto nowe pasmo obejmuje zarówno częstotliwości licencjonowane jak i nielicencjonowane (czyli zwolnione z wszelkich opłat).
Wersja 802.16a dodaje trzy nowe specyfikacje warstwy fizycznej (PHY). Są to kolejno: warstwa jednonośna, 256-punktowa warstwa FFT OFDM (szybka transformacja Fouriera dla zwielokrotnienia z ortogonalnym podziałem częstotliwości) oraz 2048-punktowa warstwa FFT OFDMA. Warstwa 256-punktowa jest wykorzystywana zarówno w standardzie WiMAX jak i standardzie HiperMAN (opracowany przez ETSI - Europejski Instytut Norm Europejskich) co oznacza ich pełną zgodność. Poprawiony standard umożliwia wdrażanie technologii WiMAX dla kanałów o różnej przepustowości, dzięki czemu mogą ją stosować operatorzy na całym świecie. Dodanie dupleksowego podziału czasowego (TDD) i częstotliwościowego (FDD) zwiększa możliwości międzynarodowe technologii WiMAX. Na koniec został sam rodzynek, standard 802.16a rozszerza również warstwę MAC (Media Access Control) i wprowadza funkcję gwarantowania jakości usług (QoS), która jest kluczową dla wielu firm oraz instytucji.
Mimo iż zbiór poprawek wchodzących w skład specyfikacji 802.16a poprawił wiele niedociągnięć swojego poprzednika, to jednak po pewnym czasie musiały ukazać się nowe poprawki. Dlatego też w czerwcu 2004 organizacja IEEE sporządziła jej nową edycję, którą oznaczono jako 802.16 Revision D. W obecnej chwili opracowywana jest kolejna wersja standardu WiMAX, która oznaczona będzie symbolem 802.16e. Ma ona w znaczący sposób rozszerzyć mobilność tego typu komunikacji (roaming połączeń) oraz wprowadzi szyfrowanie 3-DES (bezpieczeństwo transakcji).
