Dlaczego wizerunkowe potknięcie robotów Tesla Optimus to wielki sukces Muska? [OPINIA]

O co ten cały ambaras z Tesla Optimus?

Ostatnio zamieniłem kilka słów z kolegą po fachu, na temat imprezy “We, Robot” i wtopy, jaką były zdalnie sterowane roboty Tesla Optimus. Kojarzycie wątek? Pisaliśmy o tym na benchmarku. Zresztą nie tylko my podjęliśmy temat - branża żywo zainteresowała się “nieautonomicznymi” robotami. Kiedy sobie tak rozmawiałem z kolegą o tym, co się podziało na wspomnianej imprezie, uderzyło mnie jego bardzo jednoznaczne stanowisko. Stwierdził bowiem, że to grubymi nićmi szyte oszustwo i że rzecz odbije się czkawką. Nie był wrażeniem możliwości robotów, ich zdolności manualnych i konwersacyjnych, i skupiał się tylko na tym, że to nieuczciwa zagrywka. Był przekonany, że media nie zostawią na firmie suchej nitki i że ludzie wykpią się na roboty i na Muska również. Pozwoliłem sobie wyraźnie się z nim nie zgodzić. 

Uważam bowiem, że fakt, iż Tesla Optimus wspierane były w mniejszym lub większym stopniu, nie ma tu żadnego znaczenia. Rzecz robi doskonałe wrażenie, jest manualnie uzdolniona i wręcz zaradna będąc jednym z najmniej niezdarnych robotów w historii. I już tym wygrywa. Już dzięki temu wgryza się w pamięć. Jednocześnie nikt nie doświadczy tu uczucia opisywanego jako Dolina niesamowitości, kiedy to robot jest prawie jak człowiek, ale nie jak człowiek, co budzi wysoki dyskomfort. Widać po Optimusie, że to robot, że to pomagier jak ze starych filmów SF i dlatego można mu wiele wybaczyć. 

Jestem święcie przekonany, że Optimus wybroni się z tej całej chryi śpiewająco zręcznie. Zakładając, że jego występ na “We, Robot” był pokazem możliwości, pewnym technologicznym demem, można stwierdzić, że Tesla dowiozła. Pokazała robota, który działa i robi świetne wrażenie - rozmawia z ludźmi z pełną gestykulacją, wydaje drinki i takie tam. Pokazała rzecz w rozwoju, która już każe myśleć o przyszłości, ale nie jest szokiem poznawczym i nie teleportuje nas do XXII wieku. Pokazała coś, co jest wyobrażalne - innowację na poziomie ChataGPT piszącego rozprawkę dla ucznia szkoły podstawowej, a nie silną sztuczną inteligencję. Sprawne para AI, a nie AGI dążące do dominacji nad rodzajem ludzkim. 

Technologia to jednak tylko jedna strona medalu w tej “wojnie” robotów z malkontenctwem. Drugą jest iście prometejskie założenie symbolicznego wykradzenia technologii i dania jej ludziom we władanie, czyli coś, na czym Elon Musk zbudował swoją markę osobistą. O ile jednak Prometeusz był altruistą, o tyle Musk - mocno w to wierzę - chce, by wszystkim żyło się lepiej, ale chce też, by ci wszyscy byli skłonni za to lepsze życie zapłacić niemałe pieniądze. I tu właśnie, w tym momencie, dochodzimy do mariażu technologii i marketingu. 

Musk to marketingowy geniusz

Elon Musk jest jak Michael Jordan i tak jak Jordan spokojnie mógłby otrzymywać nagrodę MVP (dla najlepszego zawodnika) w każdym praktycznie rozegranym przez siebie sezonie (no, może poza epizodem w Wizards), tak Elon Musk powinien wygrywać każdy organizowany na świecie konkurs na najlepszy, najskuteczniejszy marketing. Na wszystkich wielkich uroczystych galach, tych w Abu Zabi i tych w Pcimiu powinno się nagradzać Muska, koniec, kropka. Nie wiem do końca, jak ten gość to robi, ale powszechnie wiemy tylko o jego licznych sukcesach i zdolności do zarabiania na innowacjach, a nie o licznych, mniej i bardziej spektakularnych wtopach. 

Tesla - cud, miód! SpaceX - program Apollo na miarę naszych czasów! PayPal po fuzji z firmą Muska - nowy standard płatności. Te trzy przykłady to wierzchołek góry skuwającej lodem wszystkie sukcesy kontrowersyjnego wizjonero-miliardera. Pamięta ktoś, że Tesla miała finansowe problemy - określając rzecz eufemistycznie? Albo, że stracił posadę CEO we własnej firmie Zip2? Kojarzymy, że jego rakiety to się spektakularnie rozbijały, zanim nauczyły się odrywać od ziemi? U Muska, nawet jak coś nie działa, to koniec końców on i tak wychodzi na swoje, a cały świat bije brawa na stojąco.

Czy to kwestia temperamentu? Ostrego języka? Licznych mocno performatywnych zachowaniach, jak przynoszenie zlewu do siedziby Twittera? A może Musk po prostu, wiec co sprawia, że ludzie zaczynają i nie przestają gadać? Może ma receptę na sukces, który jest sukcesem dlatego, że potrafi przekonać o tym ludzi? To gość, który dla jaj sprzedawał miotacze ognia, będące zabawkami, a nie bronią… Na Muska nie ma mocnych, typ ma kamień filozoficzny w kieszeni i może wszystko, i dlatego jestem święcie przekonany, że i na aferze ze zdalnie sterowanymi robotami Tesla Optimus wyjdzie na swoje.

Nieważne, jak - ważne, by mówili!

Innowacje są super, ale jak już pewnie można się domyślić, stoję na stanowisku, że innowacje nieopakowane w marketing są niesprzedawalne. Czy ludzie by się masowo ekscytowali sztuczną inteligencją, gdyby ta nie była upychana nawet w pralki i piekarniki? Gdyby nie była, jak znany polski aktor, grający w 27 częściach popularnej komedii romantycznej, której akcja dzieje się w okolicach świąt Bożego Narodzenia i nie wyskakiwała z lodówki za każdym razem, jak tylko otworzymy jej drzwi? Jak już wspomniałem, innowacje są super, innowacje pchają świat “do przodu”, pomagają nam rozwiązywać dzisiejsze problemy, które wczoraj nie istniały, a jutro będą ledwie błahostką. Niestety, innowacje nieokraszone marketingiem nie zarabiają, a Musk doskonale wie, że by móc coś rozwijać, trzeba zrobić z tego biznes.

Tesla Optimus to przykład marketingu, który poniósł produkt. O tym, że roboty te potrafią dużo, świadczą najróżniejsze filmiki, których prawdziwości nie śmiem podważać. To literalnie kawał kosmicznej technologii, upchany w przyjemną dla oka formę. Technologii, która cudownie zaprezentowała się podczas eventu “We, Robot”. To pierwszy składnik nadchodzącego sukcesu - prezentacja, która wprawiła ludzi w zdumienie i kazała pomyśleć, że przyszłość właśnie nadeszła, że w końcu będzie można kupić sobie robota, który da radę przynieść nam piwo z lodówki. 

Drugim składnikiem, krokiem na drodze do popularyzacji tej “innowacji” w robotyce były relacje w mediach społecznościowych, czy publikacje pisane pod wpływem emocji. Tworzone w klasycznej blogowo-dziennikarskiej strategii - im szybciej, tym lepiej. Wieść się poniosła, hurraoptymizm zatriumfował, a po chwili wydawało się, że wszystko siadło, bo ktoś jednak zapytał, czy “ten robot to faktycznie sobie działa samodzielnie”. Okazało się, że niezupełnie i co? I nic! Świat obiegło mnóstwo materiałów o tym, że roboty Tesli to jednak nie są wcale takie fajne. To krok trzeci, utrwalacz. 

Ostatnią sceną w tym dramacie był filmik pokazujący możliwości robota, który sobie spaceruje po hali fabrycznej, nosi jakieś szpargały, włazi po schodach, innymi słowy - działa bajecznie. Wniosek? Ludzie dowiedzieli się o tym, że Tesla Optimus jest faktem. O tym, że działa. Że już dziś oczarowuje swoją użytecznością i że jeszcze nie jest materiałem na kumpla, z którym można usiąść do oglądania serialu na Netfliksie. Kluczowe jest tu jedno, co trzeba podkreślić - świat dowiedział się o robotach Tesla Optimus i świadomość tę sobie utrwalił. 

Dać typowi polski paszport!

Zakończmy rzecz humorystycznie. W Polsce powstaje i powstać nie może (i osobiście coś czuję, że nie powstanie nigdy) elektryczny samochód. Taki polski elektryczny samochód dla prawdziwego Polaka. Sytuacja nie rozwija się jednak najlepiej i jak wieść gminna niesie między etapami “powstaje” a “powstał” potężna dziura. Może więc poprosić Muska, by ogarnął nam ten temat? Gość nie wie, że nie da się tego zrobić, więc zakładam, że gdyby wziął to w swoje łapy w grudniu 2024, to na wiosnę by skończył i na święconkę można byłoby podjechać pod kościół nowiutką Izerą, coby babcia dumna była, a sąsiedzi zazdrościli!