Po podłączeniu zasilania kamera uruchamia się przez około minutę wykonując test kontrolny polegający m.in. na obrocie głowicy od lewej do prawej strony i od góry do dołu, aby następnie przejść w tryb EZLink sygnalizowany mruganiem diody stanu co 0,2 sekundy. Jest to domyślny tryb nieskonfigurowanej kamery dzięki któremu w prosty sposób można ją włączyć do lokalnej sieci WiFi.
Cała procedura polega na tym, aby kamerę ustawić w zasięgu naszej sieci bezprzewodowej, a następnie na smartfonie (Android lub iOS) zainstalować aplikację Foscam pobierając ją np. poprzez poniższy kod QR.
Po jej uruchomieniu, środek aplikacji wita nas dużym przyciskiem z symbolem zapraszającym do połączenia kamery poprzez zeskanowanie z niej kodu QR (nowsze kamery), lub podanie adresu IP / UID / DDNS (starsze kamery).
Pomimo, że zeskanowanie kodu jest tutaj najprostszym krokiem, drugi sposób też nie powinien przysparzać problemów. Nawet początkujący użytkownik, dzięki wbudowanemu skanerowi sieci, powinien sobie poradzić z odnalezieniem włączonych urządzeń Foscam i ustaleniem ich adresu IP.
Podczas kilku prób podłączenia kamer przy użyciu mobilnej aplikacji nie było większych problemów z całą operacją. Kończyły się one sukcesem za każdym razem, dzięki czemu od razu można było korzystać z podłączonych urządzeń. Jeżeli ktoś jednak nie posiada, lub nie chce korzystać ze smartfona, może użyć innych sposobów, którymi są:
- parowanie routera i kamery przy użyciu technologii WiFi Protected Setup (WPS),
- podłączenie kamery do routera przy pomocy kabla ethernetowego.
Taka ilość kombinacji powinna zadowolić każdego użytkownika, pozostawiając mu wystarczające pole wyboru. Należy pamiętać, że sieć bezprzewodowa nie daje takiej gwarancji stabilności połączenia jak kabel sieciowy oraz może zostać w sposób celowy zakłócona przez niepowołane osoby.
Wracając do mobilnej aplikacji, to można dzięki niej sterować kamerą w pełnym zakresie obrotu głowicy (góra, dół, zoom) oraz korzystać z funkcji:
- dwukierunkowego przesyłania dźwięku,
- wykonywania zrzutów ekranu,
- zgrywania aktualnego obrazu,
- sterowania kamerą pomiędzy zaprogramowanym punktami oraz uruchamiania ścieżek patrolowania (tzw. cruise),
- sterowania oświetleniem podczerwonym w trybie auto, włączone i wyłączone,
- obracania obrazu w pionie i poziomie,
- płynnej zmiany jakości transmisji.
Ponadto, istnieje możliwość synchronizacji czasu kamery z czasem w telefonie, ustawiania połączenia do innych sieci WiFi, oraz zarządzać trybem detekcji ruchu z możliwością jego pełnego ustawienia.
Mobilny klient udostępnia także możliwość sprawdzenia aktualności oprogramowania systemowego kamery oraz wyłączenia diody statusu. Szkoda, że nie można wyłączyć jednocześnie znajdującej się zaraz obok diody zasilania.
Aplikacja od strony użytkownika jest poprawnie napisana. Logicznie, z przemyślanym interfejsem użytkownika. Przy jej używaniu z pewnością nie poczujemy się jak ślepy w labiryncie, zaś producent nie postanowił „wykazać” się przenoszeniem do niej wszystkich możliwych ustawień. Są tu więc tylko najpotrzebniejsze rzeczy. Pozostałe zaś możemy skonfigurować poprzez inne metody dostępu do kamery jakimi są:
- strona www (http://adres_IP_kamery:88 lub https://adres_IP_kamery),
- rejestrator IP (np. Foscam FN3004H),
- aplikacja desktopowa dla systemu Windows i Mac OS (do pobrania stąd),
Przyjrzymy się im bliżej na kolejnych stronach.
