Barebone Shuttle SH67H3 - dobra podstawa HTPC i nie tylko!

miniRecenzja wyróżniona!

Od jakiegoś czasu (czytaj, od momentu założenia rodziny) korzystam z komputera całkiem inaczej, niż jeszcze parę miesięcy temu. Kiedyś komputer służył mi głównie do grania w wymagające produkcje takie jak: Crysis, Batlefield 3, Wiedźmin 2 i inne. Liczyła się przede wszystkim wydajność, możliwie najwyższe tryby graficzne oraz rozdzielczość obrazu FullHD, o zużyciu energii elektrycznej nie myślałem.
Wszystko to oczywiście w rozsądnej cenie. Obecnie, częściej spędzam czas przy internecie bądź oglądaniu filmów. Granie zeszło na dalszy plan, choć czasem powracam do takich hitów mojej młodości jak F.E.A.R, Fallout czy Heroes III.

Wyżej wymienione zastosowania nie wymagają tak wydajnego i prądożernego sprzętu jak mój - specyfikacje znajdziecie w profilu zestaw 2. Komputer w spoczynku pobiera bagatela 140-150W, a w stresie nawet 350-400 W (po O/C)!
Wartość ta odnosi się jedynie do samego "Pieca". Wliczając w to 42" TV - plazma 100-150 W oraz zestaw Hi-Fi - 80-300 W, zużycie prądu pod obciążeniem wzrasta do około 500-600 W. Jeśli przeliczyć to na złotówki i około 6-8h codziennego korzystania, rachunek za prąd na koniec kwartału, najczęściej zawiera kilkudziesięcio złotowe wyrównanie.

Zaistniała sytuacja skłoniła mnie do poszukiwania tańszych i mniej energochłonnych rozwiązań. Na pierwszy ogień poszedł laptop Żony - około 40 W. Jednak sprawa szybko się "rypła", gdyż Małżonka w tym czasie korzystała z komputera stacjonarnego, a że lubi grać, to z oszczędności nic nie wyszło. Wówczas pojawił się  pomysł kupna energooszczędnego komputera, który nadawałby się właśnie do w/w zadań.

Zagłębiając się w temat dostałem lekkiego oczopląsu, gdyż tego typu sprzętu jest sporo. Dostępne są gotowe rozwiązania w postaci rozbudowanych odtwarzaczy multimedialnych, takich jak: Media Thor HD, urządzenia typu nettop - Sapphire EDGE HD 2 oraz płyty główne w formacie ITX z zamontowanym procesorem, np: Asus AT4NM10-I. Są to rozwiązania pobierające mało prądu, ale też niezbyt wydajne w nowych grach - tak wiem na początku pisałem, że najważniejsze są klasyki...
...podczas  poszukiwań w mojej głowie zaczęła kiełkować myśl, iż tak naprawdę nie chcę rezygnować z wydajności, ale koniecznie chcę ograniczyć zużycie prądu.
Większość z was pewnie pomyślała: "Czemu facet po prostu nie kupi konsoli? Będzie taniej i można pograć w fajne gierki, a do internetu i filmów nadaje się idealnie". Otóż wpadłem dokładnie na ten sam pomysł i już miałem go zrealizować, gdy pojawiło się jedno małe "ALE" - na konsoli nie pogram w klasyki z PC, a to jest dla mnie bardzo ważne.
Wtedy przypomniałem sobie, że już od dłuższego czasu w dziale miniRecenzji był wystawiony na testy Barebone Shuttle SH67H3. Uznałem, że warto wypożyczyć go i sprawdzić jak takie "cacko" sprawuje się w praktyce oraz czy będzie odpowiednim zamiennikiem dla mojej stacjonarki?

Ponieważ zużycia prądu TV i Hi-Fi nie jestem w stanie zmienić, recenzja będzie miała na celu przybliżyć takie aspekty jak: pobór prądu, komfort użytkowania i wydajność samej jednostki centralnej.

(Spis treści)

	Spis treści
	Wstęp Spis treści Trochę historii Platforma testowa Shuttle SH67H3 Akcesoria Płyta główna Bios Co się tam zmieści? Procedura testowa Temperatura i pobór prądu Wrażenia z użytkowania Internet i wideo Dźwięk Gry Kultura pracy Podsumowanie

Trochę historii

Firma Shuttle jest raczej mało znana na polskim rynku, aczkolwiek jej początki sięgają 1983 roku, kiedy to na Tajwanie powstała jej pierwsza siedziba. Producent ten jest pionierem w kategori małych PC-etów i jako pierwszy z sukcesami komercyjnymi wprowadził na rynek tzw. SFF (ang. small form factor), które sam określa jako XPC (dalej HTPC). Te niewielkie konstrukcje oparte są o autorkie projekty Shuttle i nie wpisują się w żaden popularnie stosowany standard. Nawet płyty główne produkowane są wyłącznie na potrzeby tego tajwańskiego producen

Obecnie firma ma swoje odziały w Niemczech, Stanach zjednoczonych (USA), Chinach i Japoni. Pierwsze konstrukcje XPC powstały jeszcze w 2001 roku i sukcesywnie się rozwijały. Prezentowany w recenzji Barebone Shuttle SH67H3 to najnowsza linia tego azjatyckiego producenta, dostępna od niedawna również na poskim rynku. Można ją nabyć w dwóch wersjach, wspomniany już wcześniej SH67H3 oraz SH67H7 (fotki poniżej).

SH67H3	SH67H7

 Dziś na pierwszym planie jest SH67H3, serdecznie zapraszam do lektury.

(Spis treści)

Platforma testowa

	Barebone Shuttle SH67H3 Dostarczone przez Benchmark.pl
	i5 2400 3,1 GHz + GPU HD 2000 850 Mhz Dostarczone przez Intel Polska
	500 GB 7200.11
	DVD/RW
	Radeon HD 6870 1GB 915/1050 MHz
	Podczas testów 2x4 GB 1333 MHz 9-9-9-24 1T
	URZ 1213

 (Spis treści)

Shuttle SH67H3

Składa się z niewielkiej obudowy o wymiarach 323(Dług.) x 208(Szer.) x 196(Wys.) mm, 300 W zasilacza 80 Plus, specjalnie dla niego zaprojektowanej płyty głównej, zgodnej z podstawką 1155 oraz niewielkiego chłodzenia dla procesora. Jest to podstawa dla tzw. HTPC, czyli komputera multimedialnego.

Obudowa SH67H3 jest koloru czarnego i stylizowana na szczotkowane aluminium, niestety dość mocno się "palcuje". Front został wykonany z dobrej jakości plastiku, który swoją fakturą również przypomina szczotkowane aluminium. W jego dolnej części, znajdują się: (od lewej) guzik Reset, wejście mikrofonu i wyjście słuchawkowe, dwa USB 3.0 oraz dwufunkcyjne złącze eSATA/USB 2.0. Bliżej prawej umieszczono niewielki, srebrny przycisk Power. Sam front jest przykręcony do obudowy czterema śrubami, które nadają mu nieco masywniejszego wyglądu.

Jak już wcześniej wspomniałem front obudowy jest przykręcany na cztery śruby, po ich odkręceniu i odbezpieczeniu plastikowych zaczepów można go całkowicie zdjąć. Niestety dostępna za nim przestrzeń jest zbyt mała, aby zamontować tam jakikolwiek wentylator usprawniający chłodzenie podzespołów komputera.

W dolnej części obu boków znajdują się otwory wentylacyjne. Są one dość małe i niedostateczne przy zastosowaniu wydajnej karty graficznej.

Z tyłu znalazło się miejsce dla wylotu ciepłego powietrza CPU i zasilacza, dwóch śledzi zaślepiających wyloty kart rozszerzeń oraz panelu I/O płyty głównej, na którym znajdują się: wyjścia obrazu DVI oraz HDMI w wersji 1.4a - wspiera standardy dwięku Dolby Digital i DTS, Dolby TrueHD oraz DTS-HD.
Znajdują się tu również dwa USB 3.0 i 5x USB 2.0 w tym jedno eSATA/USB 2.0. oraz wejście Ethernet (Realtek RTL 8111E 10Mb/s,100Mb/s,1Gb/s). Widoczne są także trzy szybko-śrubki mocujące "poszycie" obudowy oraz w samym środku jeszcze 4, które są odpowiedzialne za mocowanie wentylatora CPU.

5 wyjść karty dźwiękowej (Realtek ALC888 7.1 channel High Definition Audio), oraz wyżej optyczne wyjście audio S/PDIF.

Po zdjęciu wierzchniej części obudowy ukazuje się jej wnętrze. Jedno z ciekawszych rozwiązań to dwa kable SATA poprowadzone wewnątrz specjalnej prowadnicy. Jednocześnie jest to dobre i złe rozwiązanie. Kable mogłyby być nieco dłuższe, gdyż jeden z nich ledwo starcza.

W koszyku można zamontować maksymalnie jeden napęd optyczny DVD\BlueRAY, do dwóch HDD 3,5" lub jeden HDD i jeden czytnik kart pamięci. Do stelaża obudowy jest przymocowywany dwiema śrubkami.

Wentylator wysysający ciepłe powietrze na zewnątrz ma 90mm średnicy. Przymocowany jest do metalowej osłony i kręci się z prędkością obrotową do 1600 Obr/min. W połączeniu z niewielkim radiatorem stanowi całkiem wydajne rozwiązanie.

Chłodzenie CPU składa się z miedzianej płytki, z nad której wyprowadzone są trzy rurki cieplne. Ich zwieńczenie stanowi niewielki cooler składający się z 45 aluminiowych finów. Kompaktowe gabaryty nie przeszkadzają mu w całkiem sprawnym odprowadzaniu ciepła z testowego procesora Intel i5 2400.

Chłodzenie jest montowane za pomocą 4 śrub (zdjęcie po prawej), które zapewniają stabilny i bezproblemowy montaż. Cooler jest w stanie obsłużyć CPU o maksymalnym TDP do 95 W.

Zasilacz o mocy 300W zapewnia wszystkie dostępne zabezpieczenia przeciw-przepięciowe i przeciw-przeciążeniowe zgodne z standardem ATX, ma on również certyfikat 80+ Bronze.
Producent  posiada także w swojej ofercie wersje o mocy 500 W, które można nabyć za dodatkową opłatą.

Zasilacz ma wystarczającą ilość wtyczek umożliwiających zasilanie podzespołów. W ich skład wchodzą:

• 1x 20 pin wtyczka zasilająca ATX
• 1x 4 pin wtyczka zasilająca CPU
• 1x 4 pin wtyczka zasilania GPU/PCIe
• 2x MOLEX
• 1x FDD
• 4x SATA

Kable mają wystarczającą długość i nie plączą się w obudowie. Koszyk DVD/HDD jest wyposażony w plastikową zakładkę podtrzymującą okablowanie (zdjecia poniżej).

(Spis treści)

Akcesoria

Producent nie przewidział zbyt wielu dodatków. W opakowaniu znajduje się instrukcja obsługi w kilku jezykach: Japońskim, Chińskim, Koreańskim, Francuskim i Angielskim, oczywiście Polskiej instrukcji BRAK! Po chwili poszukiwań znalazłem jeszcze kabel zasilający, pastę termoprzewodzącą i płytę ze sterownikami.

Płyta główna

Płyta główna jest zaprojektowana specjalnie z myślą o Barebone Shuttle SH67H3 i nie da się jej zakwalifikować do żadnego z ogólnie stosowanych formatów. Wyglądem przypomina nieco produkty firmy Gigabyte, niestestety nie udało mi się ustalić czy jest tak w rzeczywistości. Niemniej jednak, jakość zastosowanych materiałów nie odbiega od standardów przyjętych dla nisko budżetowych konstrukcji. Szczegóły w dalszej części.

Płyta wyposażona jest  w 4 banki pamięci, w których można umieścić maksymalnie do 32 GB DDR3 1333 MHz. Ich zasilanie jest jedno-fazowe.

Standardowa podstawka 1155, pozwala zamontować procesor z rodziny Sandy Bridge, zaś BIOS zapewnia kompatybilność z jej wszystkimi modelami.

Obok banków pamięci umieszczono gniazda zasilania, po lewej główne 20 pin, natomiast po prawej dodatkowe 4 pinowe zasilanie procesora.

Po lewej widoczny jest radiator sekcji zasilania, która składa się z 4 faz, wyposażona jest w tzw. Solid Capacitors, zapewnia to dłuższą żywotność.

Aluminiowa konstrukcja radiatora składa się z rzadko rozlokowanych finów, które mają wysokość 2,5 cm i dobrze rozpraszają ciepło sekcji zasilania.

Niewielki radiator mostka południowego nie wyróżnia się niczym szczególnym, choć bardzo dobrze spełnia swoje zadanie. Nieco wyżej po prawo widać 4 pinowe gniazdo przeznaczone do zasilania wentylatora CPU, a obok dodatkowe złącze dla opcjonalnego wentylatora.

Bateria pamięci CMOS, dwa gniazda SATA II i banki pamięci.

Na pierwszym planie widać slot umożliwiający montaż karty WiFi. Identyczne złącza można znaleźć na płytach głównych laptopów/notebooków/netbooków. Drugi plan zajmują dwa kolejne gniazda SATA o przepustowości do 6 GB/s, po lewej od nich wyprowadzono gniazdo COM1.

Na zdjęciu widać mały przycisk CLR CMOS znajdujący się po środku, obok śledzi zaślepiających sloty kart rozszerzeń, dostęp do niego jest od strony tylnego panelu I/O. Po prawo od niego dwa gniazda wentylatorów i czarne wejście dźwięku z napędu DVD tzw. AUX In Connector. Po środku, między kondensatorami widać chip karty dźwiękowej Realtek ALC888 7.1 channel High Definition Audio.

• BIOS

		Podstawowe info na temat systemu: Data, godzina itp.
		Menu zaawansowanych ustawień, można się stąd dostać do opcji zasilania, ustawień procesora, i zintegrowanych kart rozszerzeń (LAN, Karta dźwiękowa) oraz kontroli wentylatorów.
		Tutaj można zmienić ustawienia funkcji uśpienia systemu oraz jego uruchamiania. Dostępne są między innym uruchamianie komputera poprzez internet.
		Ustawienia CPU, jedno z najważniejszych to funkcja Turbo, której uruchomienie podnosi taktowanie procesora o 100 MHz podczas obciążenia. Wykorzystany w testach i5 2400 w trybie turbo może pracować z zegarem 3,4 GHz niestety płyta ogranicza tą wartość do 3,2 GHz.
		Tutaj można kontrolować napięcia zintegrowanej grafiki i samego CPU. Mimo dostępności tych opcji ich przydatność jest - żadna, gdyż nie można podkręcać podzespołów. Wszystkie mnożniki są zablokowane i nie ma do nich dostępu
		Menadżer portów SATA, płyta obsługuje macierze RAID w standardach 0,5 i 10.
		Tutaj można kontrolować ilość przedzielonej pamięci do karty graficznej (max 512 MB), włączyć/wyłączyć porty USB oraz zintegrowany kodek audio.
		W tym miejscu znajduje się bardzo ciekawa funkcja - Power Led Brightnes - pozwala zwiększyć lub zmniejszyć jasność diody sygnalizującej uruchomienie komputera. Jest to bardzo fajna funkcja, szczególnie przydatna dla osób, które zamierzają postawić taki sprzęt w bezpośredniej bliskości telewizora.
		W tym menu można ustawić charakterystykę pracy wentylatorów. Są tu również informacje o wszystkich napięciach zasilających oraz temperatury CPU i płyty głównej.
		Boot menu
		Zabezpieczenia BIOS-u
		Tu można zapisać lub przywrócić standardowe ustawienia BIOS.

BIOS nie jest rozbudowany, można w nim znaleźć podstawowe informacje systemowe, zmienić prędkość obrotową wentylatorów lub ustawić ilość pamięci przydzielonej dla zintegrowanej karty graficznej. Zupełnie zrezygnowano z opcji O/C, co jest naturalne, biorąc pod uwagę zastosowania do jakich jest przeznaczony Shuttle SH67H3 - tylko po co w takim razie możliwość manipulacji napięciami?
Ogólnie rzecz ujmując, BIOS jest bardzo intuicyjny i nieskomplikowany więc nawet mało zorientowana osoba nie powinna mieć problemów z odnalezieniem się w jego ustawieniach.

(Spis treści)

Co się tam zmieści?

Długość obudowy wraz z przednim panelem to 323 mm, a więc teoretycznie może ona pomieścić karty graficzne przekraczające 200 mm długości. Posiadany przeze mnie Radeon HD 6870 ma 280 mm i bez większych problemów zmieścił się w tej niewielkiej konstrukcji. Poniżej znajduje się filmik przedstawiajacy montaż tej karty graficznej.

Jak widać obudowa Shuttle SH67H3 potrafi zmieścić nawet 28 cm karty graficzne. Trzeba się troszkę postarać i pokombinować, aby ta sztuka się udała, aczkolwiek karta graficzna działała bez problemów, a po zamknięciu obudowy jej temperatura nie była "bardzo wysoka", ale o tym w dalszej części recenzji.

Osoby bardziej spostrzegawcze na filmiku na pewno zauważyły, iż po zamontowaniu koszyka na DVD/HDD, karcie graficznej nie zostało zbyt wiele miejsca na okablowanie zasilające.
Aby jednak nikomu to nie umknęło, na wszelki wypadek poniżej zamieszczam uzupełniające fotki.

(Spis treści)

Procedura i aplikacje testowe

Ze względu na bardzo ograniczone możliwości zintegrowanego w procesorze GPU, testów związanych z jego wydajnością jest bardzo mało, a sama metodologia ma za zadanie ukazać jak SH67H3 spisuje się w domowych warunkach.

Aplikacje testowe to programy i gry tj: OCCT, 3Dmark06, Media Player Clasic oraz pierwsza część gry F.E.A.R. Jednak, aby sprawdzić możliwości zasilacza oraz wentylacji, platforma testowa została rozszerzona o kartę graficzną Radeon 6870.

Procedura polegała na graniu w w/w gry przez 2 godziny, a następnie zapisywaniu uzyskanych wyników. Każda gra była uruchamiana w trybie dla jednego gracza, test miał na celu sprawdzenie jakie temperatury osiągaja poszczrególne podzespoły komputera przy tak długim graniu.

Podczas testów skupiłem się przede wszystkim na sprawach związanych z ogólną pracą SH67H3 w zastosowaniach multimedialnych i rozrywkowych. Więcej na ten temat znajduje się w rozdziale Wrażenia z użytkowania.  Poniżej znajdują się dokładne informacje odnośnie ustawień w grach. 

Warunki testu:

- temperatura w pokoju 18-20 *C
- Wszystkie napięcia były standardowe
- Pamięci pracowały z zegarem 1333 MHz 9-9-9-24 1T (na więcej nie pozwalała płyta główna)
- zegar procesora 3,2 GHz (w każdym teście działała funkcja Turbo)

• OCCT

Testy obciążeniowe przeprowadziłem za pomocą aplikacji OCCT:

- 2 godziny 100% obciążenia procesora
- "large data set"
- priorytet wysoki
- temperatury CPU monitorował program Core Temp w wersji 1.0 RC3.
- temperaturę płyty głównej i prędkość obrotową wentylatora CPU odczytywał program CPUID HW Monitor

• 3Dmark06

Test miał na celu sprawdzenie temperatur poszczególnych podzespołów. Na jego potrzeby przeprowadziłem 10 kolejnych powtórzeń, po czym odczytałem wartości w programie CPUID HW Monitor. Niemal identyczna procedura powtarza sie we wszystkich innych aplikacjach testowych.

Dla porównania skonfrontowałem zintegrowany układ GPU HD 2000 z radeonem 6870, aby pokazać jak duża  różnica jest między nimi.

• Media player Classic

W tym programie wszystkie ustawienia były standardowe, a sam test polegał na odtworzeniu filmu przez 2 godziny. Materiał wideo był zapisany w standardzie x264 i najczęściej stosowanej rozdzielczości - 720p.

• Internet

Ten test polegał na obserwacji, jak zachowuje się obraz podczas przeglądania internetu. Głównie chodziło o sprawdzenie czy nie pojawiają się artefakty i "przycinki" (rozwarstwienie ob stron w trakcie ich przewijania oraz błędy przy oglądaniu filmów w serwisie youtube.pl w rozdzielczości 1080p.

• F.E.A.R

Ta gra jest dla mnie pozycją obowiazkową w kategorii PC-etowych klasyków. Testy przeprowadzałem w maksymalnych ustawieniach graficznych z 0xAA i 16xAF oraz rozdzielczości obrazu 1024x768. Niestety ustawienie rozdzielczości 1280x1024 powodowało nieprzyjemne spadki FPS. Co ciekawe po ustawieniu jej  pojawiał się problem ze sterownikami intela, które dość często wyrzucały błąd.

Pomiar FPS: wbudowany w grę benchmark, 3x przebiegi, suma srednich wyników była dzielona przez trzy i podawana w wykresie.

• Batman Arkham Asylium

Gra działała w rozdzielczości 1920x1080, ustawienia grafiki były wysokie, AA OFF, Fizyka OFF. Niestety zintegrowany układ graficzny HD 2000 nie podołał tej produkcji w żadnej sensownej rozdzielczości i jakości grafiki. Była to też jedyna gra, w którą dało się "jako tako" pograć na "integrze".
Ustawienia dla HD 200 były następujące: rozdzielczość 1024x768, grafika LOW, bez upiększaczy.

Pomiar FPS: wbudowany w grę benchmark, 3x przebiegi suma średnich wyników była dzielona przez trzy i podawana w wykresie.

• Crysis 2

Ustawienia grafiki były Extremalne w rozdzielczości 1920x1080. Sama gra została uruchomiona w trybie DX9 bez teselacji i z wyłączonymi teksturami HD.

Pomiar FPS: Adrenalin Benchmark tool, 3x przebiegi suma srednich wyników była dzielona przez trzy i podawana w wykresie. Mapa testowa - Central Park.

• Far Cry 2

Tutaj również poprostu grałem, rozdzielczość obrazu była ustawiona na 1920x1080, grafika ULTRA, AAx8, AFx16

Pomiar FPS: wbudowany w grę benchmark, 3x przebiegi suma srednich wyników była dzielona przez trzy i podawana w wykresie. Mapa testowa - Medium Farm.

• Metro 2033

Rozdzielczość 1920x1080, grafika High DX10, AA OFF, AFx16, fizyka OFF

Pomiar FPS: wbudowany w grę benchmark, 3x przebiegi suma srednich wyników była dzielona przez trzy i podawana w wykresie.

• Temperatury

Pomiar temperatur wyglądał nastepujaco. Każdy test rozpoczynał sie po 15 minutowej bezczynności, wyświatlany był tylko pulpit. Następnie uruchamiana była aplikacja testowa, a po zakończeniu testu odczytywałem wskazania z programu Core Temp i CPUID HW Monitor.
Za każdym razem zapisywane były tylko maksymalne odczyty. Kolejnym krokiem było zsumowanie wyników z obu aplikacji i podzielenie ich przez 2. Po wykonaniu tych czynności komputer był resetowany i proces się powtarzał.

• Pobór prądu

Watomierz zapamiętuje maksymalną odnotowaną wartość. Odczyt pomiarów odbywał się zawsze po zakończonym teście i przy wyłączonym komputerze. Wykres zawiera tylko maksymalne odnotowane wartości. Następnie watomierz był resetowany do ustawień zerowych i procedura się powtarzała.

- Watomierz Kemot URZ 1213

• sterowniki i system

- Windows 7 64-bit Pro
- AMD Catalyst 12.1
- Intel graphics driver version 15.22.50.64.2509 (8.15.10.2509).

(Spis treści)

Temperatura i pobór prądu

Pierwszy raz testowałem komputer o takiej charakterystyce i dlatego też ciężko było mi wybrać odpowiednie aplikacje. Moim zdaniem kilka najważniejszych wyników znajdziecie poniżej.

3Dmark 06 jako jedyny zakończył się wyświetleniem wyników, 3Dmark Vantage poinformował, iż w trybie performance nie może dokończyć testu bo wynik mógłby nie odzwierciedlać rzeczywistych możliwości układu GPU. Problem w tym, że w darmowej wersji tego benchmarka nie da się zmienić trybu pracy. Najnowszy 3Dmark 11 nie uruchomił się bo karta graficzna nie obsługuje DX11.

Wyniki z tego testu podałem jako ciekawostkę, aby pokazać jak duża róznica w wydajnośći występuję między zintegrowanym a dedykowanym układem graficznym. W tym przypadku jest to ponad 600%!

Powyżej widać jaką temperaturę osiągał CPU. Na uwagę zasługuje wynik w programie OCCT, który pracował 2h, a mimo to nie rozgrzał procesora najbardziej. Jednak, wówczas w obudowie nie było Radeona. Najwyższa odnotowana teperatura dotyczy gry Crysis 2.
Temperatury nie są małe, ale akceptowalne. Testowanemu zestawowi wyraźnie brakuje dodatkowego wentylatora, który usprawniałby przepływ powietrza w jej wnętrzu oraz pompował do środka chłodne.

Temperatury sekcji zasilania są bardzo zbliżone do tych osiąganych przez procesor. W trakcie zabawy nie słyszałem żadnych pisków, a komputer był stabilny. Ponownie nasówa się myśl, że dodatkowy wentylator obniżyłby temperatury.

 Mostek południowy był ciepły, ale nie wpływało to w żaden sposób na pracę komputera.

Jak widać na powyższyn wykresie temperatura karty graficznej dochodziła do niemal 80*C. Jest to wysoka wartość, a jej skutki były wyraźnie wyczuwalne na obudowie, która była wyraźnie ciepła, a nawet gorąca. Temperatura zintegrowanego układu jest taka sama jak CPU więc, ciekawskich odsyłam do drugiego wykresu (link).

Platforma testowa w spoczynku pobierała dokładnie tyle samo prądu/watów/mocy (niepotrzebne skreślić) co podczas przeglądania internetu. Bardzo zdziwił mnie ten fakt, ale pomiarów dokonywałem kilkanaście razy i maksymalne wyniki zawsze kształtowały się na poziomie 50 W. Wartość ta dziwi tym bardziej, gdyż uruchomienie filmu w Media Player Classic podnosiło tą wartość do 63 W, aczkolwiek średnio wynośiła ona 47-55 W.
Wyniki w 3Dmark 06, Far Cry 2 i Batman AA są dość zaskakujące. Zasadniczo są to całkiem wymagające aplikacje, a mimo to najwyższa odnotowana wartość nie przekroczyła 190 W.

Jak widać w tym jednym wykresie, zamieściłem czerwone słupki przedstawiające pobór prądu mojego komputera stacjonarnego - specyfikacje znajdziecie w  profilu zestaw 2.
Najciekawiej wygladają trzy ostatnie słupki dotyczące Crysis 2 i Metro 2033. Pobór prądu w tych dwóch grach zaczął zbliżać się do maksymalnej mocy zasilacza, jednakże został jeszcze zapas. Natomiast moja domowa platforma przy Crysis 2 pobiera aż 350 W, czyli o 100 W więcej nież Barbone! Godny uwagi jest też pobór prądu przy wyświetlaniu filmu i przeglądaniu internetu. Gdy w użyciu jest zintegrowany układ graficzny wynosi on zaledwie 63 W po dołożeniu Radeona 6870 wzrasta o kolejne 47 W, natomiast moja domowa platforma w tym samy zastosowaniu pobiera bagatela 171 W!

(Spis treści)

Wrażenia z użytkowania

•  Internet i Wideo

HTPC to sprzęt nastawiony na multimedia. Najczęściej ogranicza się to do magazynowania filmów oraz muzyki, a następnie odsłuchiwania ich na sprzęcie Hi-Fi oraz wyświetlania na monitorze, dużym telewizorze lub ścianie/ekranie, jeśli dysponuje się projektorem. Do SH67H3 bez najmniejszego problemu można podpiąć wszystkie z wymienionych urządzeń, gdyż na tylnym panelu znajduje się komplet gniazd dźwięku i obrazu.

Odtwarzanie filmów:

Intel HD 2000	AMD Radeon HD 6870

Użyty w tym teście odtwarzacz Media Player Classic wspiera akcelerację sprzętową realizowaną przez GPU. Na powyższych zrzutach ekranu widać dość ciekawą sytuację. Wykorzystanie procesora jest mniejsze, gdy wyświetlaniem filmu zajmuje się Radeon. Natomiast, jeśli w użyciu jest intelowskie HD 2000 procesor pracuje z większym obciążeniem. Różnica nie jest wielka, ale jednak występuje. Może to wskazywać na fakt, iż zintegrowany układ GPU ma niewystarczającą moc obliczeniową i odtwarzacz częściej odwołuje się do CPU.
Jednak HD 2000 ma jedną wyraźną przewagę nad zewnętrzną kartą graficzną. Podczas wyświetlania filmu cała platforma pobiera znacznie mniej prądu. W przypadku CPU/GPU Intela jest to - średnio 47 W, a maksymalnie 63 W, natomiast gdy działał Radeon - średnio jest to 90W, a maksymalnie nawet 110W, czyli niemal dwa razy więcej.

(Spis treści)

• Dźwięk

Zastosowany układ Realtek ALC888 7.1 channel High Definition, obsługuje 8 kanałów. Generuje dźwiek z próbkowaniem 16-bit, 20-bit i 24-bit w jakości 32 kHz, 44.1 kHz, 48 kHz, 88.2 kHz, 96 kHz, 176.4 kHz oraz 192 kHz.
Zintegrowany układ to oczywiście nie ta sama półka co karty muzyczne Creative czy też Asus Xonar. Jednak kodek ten jest bardzo często stosowany w tanich płytach głównych i niestety jako tanie rozwiązanie generuje "tani" dźwięk.

Wykorzystany w testach zestaw słuchawkowy: Creative HS-800 Fatal1ty Gamer nie pozostawił (metaforycznie) suchej nitki na tym układzie. Ustawienia korektora graficznego były neutralne - czytaj płaskie. Same testy polegały na odsłuchu muzyki z Audio-CD, gry w Crysis 2 i ogladaniu filmy Avatar, którego dźwięk jest zapisany w formacie AC3.

W kazdym z testów dźwiek był bardzo zbliżony. Wysokie tony są bardzo przytłumione, niemal niesłyszalne co sprawia, iż wokal brzmi płasko i bez wyrazu. To samo tyczy się średniego pasma, które dla odmiany zanika, gdy w tle pojawia się sporo basu. Natomiast niskie tony są krótkie i sprawiają wrażenie urwanych w momencie, gdy powinny się miękko rozpraszać.

Niestety zastosowany kodek generuje słaby dźwięk i o ile do oglądania filmów jeszcze ujdzie (po korekcji) o tyle odsłuch dobrej jakości muzyki czy granie są uciążliwe, a nawet bolesne dla ucha. Przy większej głośności pojawiają się trzaski i szumy, nieprzyjemnie drażniąc słuch. Konfrontacja z Asus Xonar DX nie ma najmniejszego sensu, gdyż Realtek ALC888 7.1 odpada z konkurencji już na starcie.

(Spis treści)

• Gry

Jako sprzęt multimedialny i ogólno rozrywkowy Barebone Shuttle SH67H3 spisuje się niemal rewelacyjnie. Zintegrowany układ graficzny zapewnia na tyle dużą wydajność, aby spokojnie pograć w starsze tytuły. Pierwsza część gry F.E.A.R, która posłużyła mi jako narzędzie testów, działała bardzo płynnie, pod warunkiem, że rozdzielczość nie przekraczała 1280x1024 pikseli. Niestety nowsze produkcje w postaci Crysis 2 przypominały pokaz slajdów, a że zabawa w minialnych detalach i rozdzielczości 800x600 jest żadną zabawą, nie kontynuowałem jej.

Sytuacja zmieniła się diametralnie po dołożeniu wydajnej karty graficznej w postaci Radeon-a 6870. Jednak najbardziej spodobał mi sie fakt, iż ta wydajna i dość prądożerna (TDP 150 W) grafika nie spowodowała przeciążenia zasilacza i zabawa w tak wymagających grach jak: Crysis 2 czy Metro 2033 mogła odbyć się bez przeszkód! Co wiecej, była bardzo komfortowa i przyjemna nawet w rozdzielczości 1920x1080.

Bardzo zdiwił mnie fakt iż Batman AA był, aż tak dużym wyzwaniem dla integry HD 2000. Slinik gry to nieco podrasowany Unreal 3, który ma już 5 lat! Jedyna grywalna rozdzielczość to 1024x768 na poziomie grafiki LOW. Przy tych ustawieniach średni FPS utrzymywał się na poziomie 40 Kl/s, za to sama gra wygladałą paskudnie.

W dzisiejszych realiach świata gier, zintegrowany układ GPU nadaje się wyłącznie do zabawy w przegladarkowych/facebookowych produkcjach, ewentualnie systemowego pasjansa. Żaden, choć trochę sznujący się gracz nawet nie pomyśli o tym, aby HD 2000 został jego głównym akceleratorem w grach. Dotyczy to równiez mnie. Z drugiej strony jeśli komputer ma służyć tylko do multimediów w postaci internetu, filmów i muzyki, wtedy wydajność integry jest absolutnie wystarczająca!

Zdaje sobie sprawe z faktu iż testów na zintegrowanym GPU jest mało. Jednak ogólna wydajność po dodaniu mocnego GPU okazała sie na tyle dużą, iż skłoniła mnie do przeprowadzenia kilku dodatkowych testów i zrobienia małego porównania, ale to jest temat na odzielną recenzję, która pojawi się już niedługo :)

• Kultura pracy

Podczas testów oraz codziennego użytkowania SH67H3 spisywał się bardzo dobrze. Zastosowany przez producenta wentylator, kręci się ze stosunkowo małą, maksymalną prędkością - 1600 obr/min. System chłodzenia nie generuje dużego hałasu nawet pod sporym obciążeniem.
Można się doczepić do wyraźnie słyszalnych wibracji HDD, ale tylko jeśli komputer będzie stał blisko użytkownika np: pod biurkiem, może być to uciążliwe. Jednak jeśli sprzęt będzie znajdować się w bezpośredniej bliskości telewizora i około 3-4 m od użytkownika ,wtedy nic nie słychać. 

Niewielkie problemy z głośnością pojawiają się po zamontowaniu wydajnej karty graficznej. Boczne otwory wentylacyjne od strony portów PCIe są za małe. Chłodzenie testowego Radeon-a rozkręcało się do ponad 60-70% maksymalnej prędkości, generując przy tym wyraźnie słyszalny szum. Producent powinien pomyśleć nad zastosowaniem w pełni ażurowego boku co byłoby najlepszym rozwiązaniem.

(Spis treści)

Podsumowanie

XPC Barebone Shuttle SH67H3 to bardzo wszechstronny sprzęt. Każdy, kto chciałby złożyć niewielki i wydajny PC powinien zainteresować się właśnie tym produktem. 
Na jego korzyść przemawiają, cztery porty USB 3.0,  ciekawy wygląd, niewielkie gabaryty, które mimo wszystko pozwalają zmieścić karty graficzne o długości do 280 mm, dość wydajne i ciche chłodzenie, które rewelacyjnie sprawdza się w zastosowaniach multimedialnych.
Bardzo mocną stroną jest zasilacz, który bez "stresu" poradził sobie z całą platformą testową. Dla bardziej wymagających użytkowników w ofercie producenta znajduje się wersja 500 W, którą można dokupić lub podmienić w zestawie, podnosząc tym samym jego cenę.
Ogromną zaletą jest zastosowana w nim płyta główna. Zgodna ze wszystkimi procesorami z rodziny Sandy Bridge pod podstawkę 1155, co sprawia, iż każdy znajdzie coś dla siebie. Możliwości Shuttle SH67H3 pozwalają zbudować relatywnie tanią i multimedialną "maszynkę" lub wydajną platformę do grania.
Jednak największym atutem jest bardzo mały pobór prądu w podstawowych zadaniach. Gdy działa tylko zintegrowana grafika podczas przegladaniu internetu jest to zaledwie 50 W, a gdy w akcji jest Radeon 6870 pobór prądu wynosi 105 W czyli ponad 1/3 mniej niż mój obecny komputer.

Każdy sprzęt ma też wady, aczkolwiek w przypadku Shuttle SH67H3 jest ich niewiele. Najbardziej widoczne i odczuwalne to słaby kodek audio. Generuje on nieciekawy i płaski dźwiek. Jeśli ktoś chciałby dołożyć lepszą kartę dźwiękową musi również zaopatrzyć się w jednoslotową kartę graficzną, gdyż umieszczenie na płycie tylko jednego złącza PCIe x1, sprawia iż grafika z bardziej rozbudowanym chłodzeniem będzie je zasłaniać.  Kolejene wady to przeciętne i budżetowe podzespoły płyty głównej, które nie zachwycają, a sama płyta wygląda tanio.
Niepokoją również problemy z wentylacją. Gdy na pokładzie SH67H3 znajduje się wydajna i "ciepła" karta graficzna, temperatury dochodzą do 80*C na GPU i niemal 70*C na CPU. Pojawia się spora obawa o przegrzanie podzespołów. Rozwiązaniem tego problemu byłyby bardziej rozbudowane otwory wentylacyne od strony karty graficznej, a możliwość zamontowania dodatkowego wentylatora za przednim panelem poprawiłoby przepływ powietrza wewnątrz obudowy. Ostatnim i trochę wyolbrzymionym negatywem jest brak możliwości O/C, ale to takie moje "widzi mi się", gdyż nie jest to sprzęt przeznaczony do takich celów.

Słowo na zakończenie:

Barebone Shuttle SH67H3 jest bardzo ciekawy, a jego niewielkie gabaryty i całkiem spore możliwości konfiguracji idealnie wpisują się w podstawowe założenia: niski pobór prądu i możliwość montowania mocnych kart grafiki, a co za tym idzie, bardzo dobra wydajność w grach, sprawiły iż poważnie zacząłem się zastanawiać nad zmianą mojej platformy na intelowską - ale to temat na inny artykuł...
Jedynie cena jest nieco odstraszająca, 1300 zł to sporo, procesor, dysk twardy i ewentualnie lepsza karta graficzna też swoje kosztują. Na pierwszy rzut oka koszt poraża, ale uświadamiając sobie, że kompletowanie takiego komputera z oddzielnych komponentów wcale nie będzie tańsze, szybko oswaja z tą kwotą. Co więcej jeśli koś posiada już, wyżej wymienione  podzespoły, ewentualny zakup nie wydaje się być już tak kosztowny. Natomiast w razie zamiany aktualnie posiadanej stacjonarki, zawsze można sprzedać niepotrzebne części, a uzyskane śrorki przeznaczyć na zakup SH67H3.
Moja ocena to 4/5 gwiazdek, gdyż zalety znacznie przewyższają wady, a cena 1300 zł nie jest bardzo wygórowana, choć zawsze mogłaby być niższa.

(Spis treści)

Podziękowania dla redakcji Benchmark.pl i Polskiego odziału firmy Intel bez nich ten artykuł nie mógłby powstać.